εὐχέρεια
φιλεῖ δέ τοι, δαιμόνιε, τῷ κάμνοντι συσπεύδειν θεός → you know, my good fellow, when a man strives hard, a god tends to lend him aid
English (LSJ)
ἡ,
A tolerance of or indifference to evil, μὴ ἡμῖν πολλὴν εὐχέρειαν ἐντίκτωσι τοῖς νέοις πονηρίας Pl.R.392a; licentiousness, A. Eu.494 (lyr.); ἡ τῆς πράξεως εὐ. Aeschin.1.124; unscrupulous conduct, ἡ πρὸς τὸν δῆμον εὐ. Plu. Demetr.11; looseness, περὶ τὰς γυναῖκας, περὶ τοὺς ὅρκους, Id.Lyc.15, Lys.8; recklessness, πρὸς τὸν ὅρκον εὐ. καὶ ταχύτης Id.2.271c; hastiness, Ph.2.276; πρὸς ὀργήν Luc. Prom.9; of a historian, irresponsibility, εὐ. καὶ τόλμα καὶ ῥᾳδιουργία Plb.12.25e.2, cf. 16.18.3; εἰκαιότης καὶ εὐ. Ph.1.193; of an artist, uncritical facility, ἐν τῷ ποιεῖν εὐ. καὶ ταχύτης Plu.Per.13. II indifference to danger or hardship: hence, coolness, fortitude, ἀνδρεία καὶ εὐ. (ironical) Pl.R.426d; εὐκολία καὶ εὐ. Id.Lg.942d, cf. Alc.1.122c; περὶ τὰς κυνηγίας εὐ. καὶ τόλμα Plb.22.3.8; cf. εὐχειρία. III ease, agreeableness, κατὰ τὴν προφοράν Phld.Po.994.; comfort, ὁδὸς πρὸς εὐχέρειαν ὡδοποιημένη OGI175.9 (Egypt, ii B.C.); περὶ τὰς δυστοκίας τῶν γυναικῶν τῇ εὐχερείᾳ . . βοηθεῖν to minister to the comfort (or promote the fortitude) of women... Arist. HA587a11 (cf. εὐχερής 11). IV dexterity, skill, εὐ. Πραξιτέλους Luc. Am.11 (nisi leg. εὐχειρία).
German (Pape)
[Seite 1108] ἡ, Leichtigkeit in der Handhabung, in der Behandlung einer Person od. Sache, Arist. H. A. 7, 10; ἡ ἐν τῷ ποιεῖν εὐχ. Plut. Pericl. 13, mit ταχυτής verbunden; τοῦ Πραξιτέλους, kunstgeübte Hand, Luc. amor. 11; Beweglichkeit des Körpers, καὶ εὐκολία Plat. Legg. XII, 942 b, u. in derselben Vrbdg = Umgänglichkeit Alc. I, 122 c. – Geneigtheit, Bereitwilligkeit, Plat. Rep. IV, 426 d; im schlimmen Sinne, τῆς πονηρίας, Hang zur Schlechtigkeit, III, 391 e; πρὸς ὀργήν Luc. Prom. 9; dah. neben βωμολοχία, Plut. Nic. 3; Leichtsinn, Nachlässigkeit, περὶ τοὺς ὅρκους Lyc. 8; περὶ τὰς γυναῖκας, zu große Nachgiebigkeit, 15; εὐχέρεια πρὸς τὸν δῆμον Demetr. 11, von einem Geschichtschreiber, der unzuverlässige u. falsche Berichte giebt, Pol. 16, 18, 3; a. Sp.; Muthwille, Frevel, Aesch. Eum. 471; – die Leichtigkeit, mit der sich Etwas behandeln läßt, τῆς πράξεως Aesch. 1, 124; καὶ κουφότης Plut. Alex. 71.
