σκοταῖος
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
English (LSJ)
α, ον, also ος, ον D.S.3.48, Plu.Fab.7:—
A in the dark, joined with a Verb, of persons, 1 before morning, ἐλείπετο τῆς νυκτὸς ὅσον σκοταίους διελθεῖν τὸ πεδίον X.An.4.1.5, cf. 10; ἔτι σ. παρῆλθεν Id.HG4.5.18; or, 2 after nightfall, ἤδη σ. ἀναγαγών Id.Cyr.7.1.45; σκοταῖοι προσιόντες Id.An.2.2.17: cf. κνεφαῖος. II of things, dark, χωρίον Hp.Mul.1.11; νύξ D.S.l.c.; ἐνέδραι in the dark, Plu. l.c.
German (Pape)
[Seite 905] finster, dunkel; σκοταῖος ἦλθε, er kam mit einbrechender Finsterniß, Xen. Cyr. 7, 1, 45 An. 2, 2, 17, wo Krüger zu vergleichen; Sp., wie Plut. Ages. 22.
Greek (Liddell-Scott)
σκοταῖος: -α, -ον, καὶ παρὰ Διοδ. καὶ Πλουτ. ος, ον· (σκότος)· - ὁ ἐν σκότει ὢν ἢ γινόμενος· συνάπτεται μετὰ ῥήματος, ἐπὶ προσώπων, 1) ὁ πρὸ τῆς πρωΐας, ἔτι ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτός, ἐλείπετο τῆς νυκτὸς ὅσον σκοταίους διελθεῖν τὸ πεδίον Ξεν. Ἀν. 4. 1, 5, πρβλ. 10· ἔτι σκ. παρῆλθεν ὁ αὐτ. ἐν Ἑλλ. 4. 5, 18· ἢ, 2) ὁ μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου καὶ τὴν ἀρχὴν τῆς νυκτός, ὑπὸ τὸ σκότος τῆς νυκτός, ἤδη σκ. ἀναγαγὼν ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 7. 1, 45· σκοταῖοι προσιόντες ὁ αὐτ. ἐν Ἀναβ. 2. 2, 17· πρβλ. κνεφαῖος. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ἀμαυρός, σκοτεινός, νὺξ Διόδ. 3. 48· ἐνέδραι Πλουτ. Φάβ. 7, Ἡσύχ. - Πρβλ. σκοτιαῖος.
