ἀπφά
μηδέν' ὀλβίζειν, πρὶν ἂν τέρμα τοῦ βίου περάσῃ μηδὲν ἀλγεινὸν παθών → Count no man blessed 'til he's passed the endpoint of his life without grievous suffering. (Sophocles, King Oedipus 1529f.)
English (LSJ)
or ἄπφα, a term of endearment used by brothers and sisters, also by lovers, Eust.565.23.
German (Pape)
[Seite 341] oder ἄπφα, schmeichelnde Anrede, der Geschwister unter einander, auch Verliebter, Suid.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπφά: ἢ ἄπφα, θωπευτικὴ προσαγόρευσις κυρίως μεταξὺ ἀδελφῶν, «ὅτι τῶν συγγενικῶν ὀνομάτων τὰ μέν ἐστι κοινὰ πάντων, οἷον πατήρ, μήτηρ, ἀδελφὸς καὶ τὰ ὅμοια· λέγω δὲ ὅτι πᾶς ἂν εἴποι πατέρα τὸν δεῖνα τοῦ δεῖνος, καὶ υἱὸν καὶ ἀδελφόν· τὰ δὲ ἐκ τοῦ προσώπου λέγεται ἰδίως, οἷον ἄπφαν τὴν ἀδελφὴν Ἀττικῶς μόνη ἡ ἀδελφὴ εἴποι ἄν, καὶ πάμπαν τὸν πατέρα μόνος ὁ παῖς… Ἰστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ἄπφα γίνεται καὶ τὸ ἄπφιον, ὑποκόρισμα ὄν ἐρωμένης· τινὲς δὲ καὶ τὸ ἄπφα ὑποκόρισμά φασιν Ἀττικόν· ὁ μέν τοι ἀπφὺς παρὰ Θεοκρίτῳ πατρὸς κλῆσις, ἣν βρέφος ἂν προσείποι, πατέρα τὸν ἀφ’ οὗ ἔφυ· τιοῦτον γάρ τι ἡ λέξις ὑποβάλλει νοεῖν» Εὐστ. 565. 23· πρβλ. Σουΐδ. ἴδε λέξεις ἄππα, ἄττα, πάππα, πέττα.
French (Bailly abrégé)
indécl.
c. ἄπφα.
