Mantinea
From LSJ
τὸν θάνατον τί φοβεῖσθε, τὸν ἡσυχίης γενετῆρα, τὸν παύοντα νόσους καὶ πενίης ὀδύνας → why fear ye death, the parent of repose, who numbs the sense of penury and pain
English > Greek (Woodhouse)
Μαντίνεια, ἡ.
A Mantinean: Μαντινεύς, -έως, ὁ.
Mantinean, adj.: Μαντινικός.
Latin > English (Lewis & Short)
Mantinēa: ae, f., = Μαντίνεια,
I a city of Arcadia, celebrated for the victory of Epaminondas over the Spartans, Plin. 4, 6, 10, § 20; Nep. Ep. 9, 1; Cic. Fam. 5, 12, 5; id. Fin. 2, 30, 97.
Latin > French (Gaffiot 2016)
Mantĭnēa,¹⁶ æ, f. (Μαντίνεια), Mantinée [ville d’Arcadie, célèbre par la victoire et la mort d’Épaminondas] : Nep. Epam. 9, 1 ; Cic. Fin. 2, 97 ; Fam. 5, 12, 5
