εὐχαριστία
ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ → how graceful is man when he is really a man | what a fine thing a human is, when truly human
English (LSJ)
ἡ,
A thankfulness, gratitude, Decr. ap. D.18.91, Stoic.3.67, Phld.Ir.p.93 W.; τοῦ δήμου OGI227.6 (Didyma, iii B.C.); πρός τινα D.S.17.59, PLond.3.1178.25 (ii A.D.); πρὸς τὸν θεόν Plb.1.36.1; ἀπόντι μᾶλλον εὐ. ποίει Men.693. 2 giving of thanks, εἰς εὐ. θεοῦ SIG798.5 (Cyzicus, i A.D.), cf. Ph.1.60, LXX Wi.16.28, Corp.Herm.1.29, etc.: pl., ποιεῖσθαι -ίας 1 Ep.Ti.2.1.
German (Pape)
[Seite 1108] ἡ, Dankbarkeit, Dem. 18, 92, in einem Dekrete der Byzantier; Pol. 8, 14, 8 u. a. Sp.; ἡ πρὸς Ἀλέξανδρον εὐχ. D. Sic. 17, 59, Danksagung; Plut. – Bei den K. S. das heilige Abendmahl.
Greek (Liddell-Scott)
εὐχᾰριστία: ἡ, ὡς καὶ νῦν, συναίσθησις ἢ ἔκφρασις εὐγνωμοσύνης, εὐγνωμοσύνη, Ἱππ. 28. 11, Ψήφισμα παρὰ Δημ. 256. 19· πρός τινα Διόδ. 17. 59· ἀπόντι μᾶλλον εὐχ. ποίει Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 146. 2) ἀπονομὴ εὐχαριστίας, ἡ «ἁγία Εὐχαριστία», ἤτοι τὸ Κυριακὸν δεῖπνον, Ἰγνάτ. 700Β, 713Β, Ἰουστίνου Μάρτ. Ἀπολ. 1. 65, κλ. 3) τὰ ἅγια δῶρα, ὁ ἡγιασμένος ἄρτος καὶ οἶνος, Ἰουστίνου Μάρτ. Ἀπολ. Ι. 66 (Τρυφ. 70), Κλημέντια 12. 36, Κλήμ. Ἀλ. Ι. 692Β, κλ.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
1 reconnaissance;
2 action de grâces.
Étymologie: εὐχάριστος.
English (Strong)
from εὐχάριστος; gratitude; actively, grateful language (to God, as an act of worship): thankfulness, (giving of) thanks(-giving).
