χοϊκός

English (LSJ)

ή, όν, (χοῦς B)

   A of earth or clay, 1 Ep.Cor.15.47; κόνις Ph. 2.673.    II of the age to take part in the festival of χόες, IG3.1342.

German (Pape)

[Seite 1361] von Schutt, von Erde, Lehm, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

χοϊκός: -ή, -όν, (χοῦς Β) ὁ ἐκ χώματος, ἐκ γῆς, ὡς τὸ γήϊνος, πήλινος, Α΄ Ἐπιστ. πρ. Κορινθ. ιε΄, 47, Κλήμ. Ἀλ. 981, Ρήτορες (Walz) τ. 1, σ. 613. ΙΙ. ἴδε χοῦς (Α) ἐν τέλει.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
fait de terre.
Étymologie: χόος².

English (Strong)

from χόος; dusty or dirty (soil-like), i.e. (by implication) terrene: earthy.