ασπάλαθος

Greek Monolingual

και ασπαλαθρός, ο και ασπάλαθο και σπάλαθο και σφάλαχτρο, το (AM ἀσπάλαθος, Α και ἀσφάλαθος)
1. ο αγκαθωτός θάμνος καλυκοτόμη η τριχωτή, που τον χρησιμοποιούν σε φράχτες
στην αρχαιότητα χρησίμευε ως όργανο βασανισμού («εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ἐπ' ἀσπαλάθων κνάπτοντες «, Πλάτ.)
2. το φυτό ράμνος η ελαιοειδής, μαύρη ασπαλάθρα
από τη φλούδα της ρίζας έβγαζαν αρωματικό λάδι στην αρχαιότητα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πιθ. πρόκειται για δάνεια λ., η οποία έχει επίθημα -θος, συχνό σε ονόματα φυτών (πρβλ. άρκευθος). Η υπόθεση ότι ο τ. συνδέεται προς τα σπαλύσσεται «σπαράσσεται, ταράσσεται» (Ησύχ.), και σφαλάσσειν «τέμνειν, κεντείν» (Ησύχ.), και ότι ανάγεται στην ινδοευρ. ρίζα sp(h)el- «σχίζω, ανοίγω» δεν είναι ικανοποιητική].