Σαλαμίς

English (LSJ)

(also in Gramm. Σᾰλᾰμίν, Hsch., Eust.ad D.P.498), gen. ῖνος, ἡ, Salamis, an island and town of the same name, between Athens and Megara, Il.2.557, etc.    II a town of Cyprus founded by Teucer of Salamis, h.Hom.10.4, Hdt.4.162, etc.; Σαλαμίνη, Suid. s.v. Ἐπιφάνιος.

French (Bailly abrégé)

mieux que Σαλαμίν;
ῖνος (ἡ) :
Salamine :
1 île du golfe Saronique, patrie d’Euripide;
2 ville de Chypre.
Étymologie: Babiniotis pê phén. salam « paix », selon une hypothèse qui veut que l’île ait été d’abord un comptoir phénicien ; selon la myth., de Salamis, fille du fleuve Asopos.

English (Autenrieth)

Salamis, the island near Athens, home of Telamonian Ajax, Il. 2.557, Il. 7.199.

English (Slater)

Σᾰλᾰμίς the island.
   1 ἀρέομαι πὰρ μὲν Σαλαμῖνος Ἀθαναίων χάριν μισθόν (P. 1.76) καὶ μὰν ἁ Σαλαμίς γε θρέψαι φῶτα μαχατὰν δυνατός (N. 2.13) ἀτὰρ Αἴας Σαλαμῖν' ἔχει πατρῴαν (N. 4.48) καὶ νῦν ἐν Ἄρει μαρτυρήσαι κεν πόλις Αἴαντος ὀρθωθεῖσα ναύταις ἐν πολυφθόρῳ Σαλαμὶς Διὸς ὄμβρῳ (I. 5.49)

English (Strong)

probably from σάλος (from the surge on the shore); Salamis, a place in Cyprus: Salamis.

English (Thayer)

(on its derivation, see Pape, Eigennamen, under the word), Σαλαμινος, ἡ, Salamis, the principal city of the island Cyprus: BB. DD.; Dict. of Geog. under the word; Lewin, St. Paul, i., 120f.)

Greek Monotonic

Σᾰλᾰμίς: ή Σᾰλᾰμίν[ῑ], γεν. -ῖνος, ἡ,
I. η Σαλαμίνα, νησί του Σαρωνικού Κόλπου απέναντι από την Αθήνα, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.
II. πόλη της Κύπρου που ιδρύθηκε από τον Τεύκρο τον Σαλαμίνιο, σε Ομηρ. Ύμν., Ηρόδ.

Russian (Dvoretsky)

Σᾰλᾰμίς: v. l. Σᾰλᾰμίν, ῖνος ἡ Саламин
1) остров в сев. части Саронского залива с городом того же наименования; здесь в 480 г. до н. э. греч. флот под командованием Фемистокла нанес поражение морским силам персов Hom. etc.;
2) город на вост. побережье Кипра, основанный, по преданию, Эантом Теламонидом Her., Isocr.

Middle Liddell

I. Salamis, an island opposite Athens, Il., etc.
II. a town of Cyprus founded by Teucer of Salamis, Hhymn., Hdt.

Chinese

原文音譯：Salam⋯j 沙拉米士
詞類次數：專有名詞（1）
原文字根：撒拉米
字義溯源：撒拉米；居比路島東邊的一海口鎮，保羅和巴拿巴被打發出去，曾在那地傳講。字義：被搖動，或出自（σάλος）=震動*）
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 撒拉米（1） 徒13:5