ὀνοπρόσωπος

English (LSJ)

ον, ass-faced, Herm. Trism. in Rev.Phil.32.256, Sch.Luc.Sacr.14.

Greek (Liddell-Scott)

ὀνοπρόσωπος: -ον, ὁ ἔχων πρόσωπον ὄνου, Σχόλ. εἰς Λουκ. ἐν Zeitschr. f. d. Alterthumswiss 1834 n. 141.

Greek Monolingual

ὀνοπρόσωπος, -ον (Α)
αυτός που έχει πρόσωπο όνου, γαϊδουρινή μούρη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνος + πρόσωπον.