μονόρριζος

English (LSJ)

ον, with a single root, Thphr.HP 1.6.6, 7.2.7 (Sup.); of teeth, with a single fang, Gal.2.753.

Greek (Liddell-Scott)

μονόρριζος: -ον, ὁ ἔχων μίαν μόνον ῥίζαν, Θεόφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 1. 6, 6, κτλ.

Greek Monolingual

μονόρριζος, -ον (Α)
αυτός που έχει μία μόνο ρίζα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)' + ῥίζα.

German (Pape)

mit einer Wurzel, Theophr.