γλωσσοτέχνης

English (LSJ)

γλωσσοτέχνου, ὁ, tongue-artificer, opp. χειροτέχνης, D.Chr.7.124 (pl.).

Spanish (DGE)

-ου, ὁ hábil en servirse de la lengua γλωσσοτέχνας δὲ καὶ δικοτέχνας οὐδεμία ἀνάγκη (γενέσθαι) D.Chr.7.124.

Greek (Liddell-Scott)

γλωσσοτέχνης: -ου, ὁ, ὁ γλῶσσαν ἔχων τεχνικήν, ὁ τεχνίτης περὶ τὴν χρῆσιν τῆς γλώσσης, Βυζ., Δ. Χρυσ. 1, 265.

Greek Monolingual

γλωσσοτέχνης, ο (Μ)
αυτός που μιλάει ή γράφει με επιμελημένο ύφος.