ἄδολος

English (LSJ)

ον,

   A guileless, honest, σοφία Pi.O.7.53; in Att.esp. of treaties, ἄ. εἰράνα Ar.Lys.169; σπονδαὶ ἄ. καὶ ἀβλαβεῖς Th.5.18. Adv., freq. in the phrase ἀδόλως καὶ δικαίως without fraud or covin, Th.5.23, cf. IG1.42e; ἁπλόως καὶ ἀ. GDI5024 (Gort.): generally, πλουτεῖν ἀδόλως Scol.8; ἀδολώτερον λέγεσθαι, opp. πιστότερον, Antipho 3.3.4:— also, genuinely, truly, τεθνάκην ἀ. θέλω Sapph.Supp.23.1, cf. Theoc. 29.32.    II unadulterated, genuine, χρίματος ἀδόλοισι παρηγορίαις A.Ag.95; στύραξ Dsc.1.66; χρυσός Eupolem. ap. Alex.Polyh.18; ἀργύριον Poll.3.86; σῖτος, πυρός, PHib.1.85, PGrenf.1.18; ἀ. ἀπὸ παντός ib.2.29.14: metaph., αὔραις ἀδόλοις pure, E.Supp.1029 (lyr.); τὸ λογικὸν ἄ. γάλα 1 Ep.Pet.2.2.    2 unpretentious, Plu. Pel.3.

German (Pape)

[Seite 36] ohne Trug und Hinterlist, παρηγορίαι Aesch. Ag. 95; σοφία Pind. Ol. 7, 53; λόγοι Eur. Suppl. 1029; At. Av. 631; καὶ γνησία φὐσις Philem. Stob. 9, 22; bes. in Bündnissen, σπονδαὶ ἄδολοι 'Thnc. 5, 18. 47, u. in den Vertragsformeln, ἀδόλως, 5, 231 oft bei Xen., z. B. Heil. 3, 4, 5; ἀδόλως φιλοσοφεῖν, von wahren Philosophen, Plat. Phaedr. 249 a.