μόνωτος

English (LSJ)

ον,

   A = μονούατος, Polem.Hist.60, BCH35.286 (Delos, ii B. C.):—Dim. μον-ώτιον, victine (sic), Gloss.    II = μόναπος, Antig.Mir.53 cod.

German (Pape)

[Seite 206] = μονούατος, mit einem Henkel; ποτήριον Ath. XI, 467, κώθων 484 c; κοτυλίσκος Poll. 6, 96. – Auch = μόναπος, Antig. Car. 58.