μεσότης

English (LSJ)

ητος, ἡ, (μέσος)

   A central position, χώρας τε καὶ ἄστεος μεσότητας Pl.Lg. 746a, 746f.l. in Arist.Mir.846a18 (cf. Mu.399b34); also of Time, τὸ νῦν ἐστι μ. τις Id.Ph.251b20; Αἰών . . ἀρχὴν μ. τέλος οὐκ ἔχων SIG1125.10 (i B.C./i A.D.).    II Math., mean, Pl.Ti.32a, 43d (pl.), etc.; μ. ἀριθμητική, ἁρμονική, Arist.Fr.47; γεωμετρουμένη Plu.2.1138d.    2 generally, mean, state between two extremes (ἔλλειψις and ὑπερβολή), μ. ἐστὶν ἡ ἀρετή Arist.EN1106b27, cf. 36; μ. ἡ ἀρετὴ καὶ βίων καὶ ἔργων καὶ τεχνῶν D.H.Comp.24; ἡ μ. ἐν πᾶσιν ἀσφαλεστέρα Trag.Adesp.547.6; αἱ μ. ἄρισται AP10.102 (Bass.).    3 medium, communicating between two opposites, ἡ αἴσθησις οἷον μ. τις τῆς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως Arist.de An.424a4, cf. 431a11; standard, ὡς μ. χρώμενοι τῇ ἁφῇ Id.Mete.382a19.    4 τῆς λέξεως μ. a style between poetry and prose, D.H.Vett.Cens.2.11, cf.5.2.    5 Gramm., middle voice, D.T.638.9, A.D.Synt.211.19.

German (Pape)

[Seite 140] ητος, ἡ, die Mitte, Plat. Tim. 32 b 43 d. – Bes. die Mitte zwischen zwei Extremen, Mittelmäßigkeit im guten Sinne, wie Arist. Eth. 2, 6 ff. die Tugenden als solche μεσότητες zwischen den Extremen der ὑπερβολή und der ἔλλειψις bestimmt, z. B. die ἀνδρεία als μεσότης zwischen φόβος u. θάῤῥος; – αἱ μεσότητες ἄρισται, Bass. 6 (XI, 102); vgl. p. in Stob. fl. 105, 51. – In der Arithmetik die mittlere Proportionale, Nicom. ar. 2, 24 u. öfter.

Greek (Liddell-Scott)

μεσότης: -ητος, ἡ, (μέσος) μεσαία ἢ κεντρικὴ θέσις, χώρας τε καὶ ἄστεως μεσότητας Πλάτ. Νόμ. 746A, πρβλ. Ἀριστ. π. Θαυμασ. 155· ὡσαύτως ἐπὶ χρόνου, τὸ νῦν ἐστι μ. τις ὁ αὐτ. ἐν Φυσ. 8. 1, 13. ΙΙ. ἐν τοῖς μαθηματικοῖς, ὁ μέσος ὅρος, Πλάτ. Τίμ. 32B, 43D, κτλ.· μ. ἀριθμητική, ἁρμονικὴ Ἀριστ. Ἀποσπ. 43· γεωμετρουμένη Πλούτ. 2. 1138D. 2) καθόλου, τὸ μέσον ἢ μέτριον, πᾶσα κατάστασις μεταξὺ δύο ἀκροτήτων (ἅπερ εἰσὶν ἔλλειψις καὶ ὑπερβολή), Λατ. mediocritas, ὅρος ἐν χρήσει ἐν τῷ τοῦ Ἀριστοτέλους ὁρισμῷ τῶν ἀρετῶν, ἴδε Ἠθ. Νικ. 2. 6, 15, κ. ἀλλ.· αἱ μεσότητες ἄρισται, μνημονεύεται ἐκ τῆς Ἀνθολ., κἑξ. 3) μέσον τι ἢ μεσάζον, τὸ τιθὲν εἰς ἐπικοινωνίαν δύο ἀντίθετα πράγματα, ἡ αἴσθησις μ. τις τῆς ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως Ἀριστ. π. Ψυχ. 2. 11, 11, πρβλ. 3. 7, 2, Μετεωρ. 4. 4, 6. 4) τῆς λέξεως μ., ὕφος τὸ μεταξὺ ποιήσεως καὶ πεζοῦ λόγου, Διον. Ἁλ. τῶν Ἀρχαίων Κρίσις 2. 11, πρβλ. 5. 2.