διαχάλασις

English (LSJ)

[χᾰ], εως, ἡ,

   A disjoining in the sutures of the skull, Hp. VC12.

German (Pape)

[Seite 613] ἡ, das Nachlassen, die Erweiterung, Hippocr.

Greek (Liddell-Scott)

διαχάλᾰσις: -εως, ἡ, χαλάρωσις τῆς ἑνώσεως τῶν ὀστῶν τοῦ κρανίου, Ἱππ. Κεφ. Τρωμ. 903·- διαχάλασμα, τό, χάσμα, κενὸν ἐκ χαλαρότητος, Διον. Ἁλ. π. Συνθέσ. 22.