δοχός

English (LSJ)

όν, (δέχομαι)

   A containing, able to hold, θερμοῦ καὶ ὑγροῦ Thphr. CP2.4.11.    II Subst. δοχός, ὁ, receptacle, Hsch.; also, = λουτήρ, Id.

German (Pape)

[Seite 663] aufnehmend, fassend, τινός, Theophr. Bei Hesych. subst., = δοχεῖον.

Greek (Liddell-Scott)

δοχός: -όν, (δέχομαι) δεχόμενος, περιλαμβάνων, δυνάμενος νὰ περιλάβῃ, Λατ. capax, μετὰ γεν., Θεόφρ. Αἰτ. Φ. 2. 4, 12. ΙΙ. δοχός, ὁ, δοχεῖον, Ἡσύχ.