βεβαιωτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A confirmatory, Epict.Ench.52, S.E.P.1.169, etc.    II -κόν, τό, tax paid to the Government as warrantor of sales, BGU156.9 (iii A. D.).

German (Pape)

[Seite 440] bestätigend, bekräftigend, Epict. ench. 52; ἐπιῤῥήματα, Gramm., z. B. δήπου.

Greek (Liddell-Scott)

βεβαιωτικός: -ή, -όν, ὁ ἐπιβεβαιῶν, Ἐπικτ. Ἐγχειρ. 52. ‒ Ἐπίρρ. -κῶς, Εὐσ.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
propre à consolider, à garantir.
Étymologie: βεβαιόω.