λάλος

English (LSJ)

[ᾰ], ον,

   A talkative, babbling, loquacious, E.Supp.462, Ar.Pax 653, Pl.Grg.515e, Theoc.5.75; λ. τρόπις, of Argo, Orph.A.709; λ. γῆρας AP7.417.10 (Mel.); of women, dub.in Arist.Pol.1277b23; of birds, Id.HA536a24 (Comp.): metaph., λάλοι πτέρυγες AP7.195 (Mel.); λ. κερκίς AJA17.162 (Cyrene); of the swallow, Arr.An.1.25.8; ὕδωρ Anacreont.11.7; τὸ λ., = λαλιά, Philostr.Im.1.5; of style, ἡ ἰδέα τοῦ λόγου λ. μᾶλλον ἢ ἐναγώνιος Id.VS2.30: irreg. Comp.λαλίστερος Ar.Ra.91, Alex.92, Men.416, Arist.HA l.c.: Sup. λαλίστατος E.Cyc.315, Men.164.

German (Pape)

[Seite 10] ον, geschwätzig, plauderhaft; Eur. Suppl. 462; Ar. Ach. 716 Thesm. 393; sp. D., γῆρας Mel. 127 (VII, 417); auch τέττιξ, Bian. 3 (IX, 273); u. in Prosa, Plat. Gorg. 515 e; Arist. polit. 3, 4; Sp., übh. = sprechend, ἐγὼ γὰρ λάλος οὐκ ἀνδριὰς (stumm wie eine Bildsäule) εἶναι βούλομαι Luc. Vit. auct. 3; – τὸ λάλον, die Geschwätzigkeit, Philostr. – Auch act., λάλον Φοίβου ὕδωρ, das beredt macht, Anacr. 11, 7; vgl. Schol. Eur. Phoen. 222. – Dazu gehört der unregelmäßige compar. λαλίστερος, Ar. Ran. 91, Alexis Ath. IV, 133 c; superl. λαλίστατος, Eur. Cycl. 315; sprichwörtlich λαλίστερος τρυγόνος, Menand. bei Zenob. 6, 8.

Greek (Liddell-Scott)

λάλος: [ᾰ], -ον, ἀδόλεσχος, πολυλόγος, φλύαρος, Ἐπίχ. 139 Ahr., Εὐρ. Ἱκέτ. 462, Ἀριστοφ. Εἰρ. 653, Πλάτ. Γοργ. 515Ε˙ λ. γῆρας Ἀνθ. Π. 7. 417˙ ἐπὶ γυναικῶν, Θεόκρ. 5. 75, Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 4, τέλ.˙ ἐπὶ πτηνῶν, ὁ αὐτ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 4. 9, 14˙ - μεταφ., λάλοι πτέρυγες Ἀνθ. Π. 7. 195˙ ἐπὶ τῆς χελιδόνος, Ἀρρ. Ἀν. 1. 25, 8˙ ὕδωρ Ἀνακρεόντ. 11. 7˙ - τὸ λ., = λαλιά, Φιλόστρ. 799. - Ἀνώμαλ. συγκρ. λαλίστερος Ἀριστοφ. Βάτρ. 91, Ἄλεξ. ἐν «Θράσωνι» 1, Μένανδρ. ἐν «Πλοκίῳ» 13˙ ὑπερθ. λαλίστατος Εὐρ. Κύκλ. 315, Μένανδρ. ἐν «Ἐπικλήρῳ» 1.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
babillard, bavard;
Cp. λαλίστερος, Sp. λαλίστατος.
Étymologie: DELG onomatopée ; cf. λάσκω.