γλυκύπικρος

English (LSJ)

ον,

   A sweetly bitter, Ἔρος . . γ. ὄρπετον Sapph.40, cf. AP5.133 (Posid.), 12.109 (Mel.), Plu.2.681b; of news, 'a gilded pill', Cic.Att.5.21.4; ἡδονή Ph.1.678: later in literal sense, Gal.11.586.

Greek (Liddell-Scott)

γλῠκύπικρος: -ον, μετὰ γλυκύτητος πικρός, ἔρος Σαπφὼ 37· πρβλ. Πλάτ. Φιλ. 46D, E.

English (Slater)

γλυκύπικρος
   1 bitter-sweet ]γλυ[κ]υπικ[ρ (supp. Lobel, dubitanter, cll. (I. 7.48) ) Θρ. 2. 7.