αἰνοπαθής

English (LSJ)

ές,

   A suffering dire ills, Od.18.201, A.R.4.1078, AP7.167 (Diosc. or Hecat.); πατρίς Anacr.36.

Greek (Liddell-Scott)

αἰνοπᾰθής: -ές, = ὁ ὑφιστάμενος δεινὰ παθήματα, Ὀδ. Σ. 201. Ἀνθ., κτλ.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
qui souffre des maux affreux.
Étymologie: αἰνός, πάθος.

English (Autenrieth)

(πάσχω): dire-suffering, ‘poor sufferer,’ Od. 18.201†.

English (Slater)

αἰνοπαθής ?
   1 suffering dreadfully ]αἰνοπα[θ (supp. Lobel.) Θρ. 5c. 3.

Spanish (DGE)

(αἰνοπᾰθής) -ές

• Morfología: [lesb. ac. αἰνοπάθη<ν> Inc.Lesb.1 (= Anacr.187)]
1 que sufre terriblemente, infortunado, desgraciado με Od.18.201, αἰνοπάθη<ν> (cód. αἰνοπαθῆ) πατρίδ' ἐπόψομαι Inc.Lesb.1 (= Anacr.187), A.R.4.1078, Nonn.D.48.672, Δημαρέτη AP 7.167 (Diosc. o Hecat.Thas.), θυμός αἰ. GVI 924 (Laconia II/III d.C.), Λέανδρος Musae.319
•esp. de pers. fallecidas SEG 42.522 (Larisa III a.C.), θυγάτηρ SEG 32.1608 (Cirene III d.C.)
•αἰνοπαθῆ δάκρυα lágrimas de dolor, GVI 807.2 (Quíos I a.C.).
2 que hace sufrir terriblemente ὕβρις Orac.Sib.5.185.