ἀπόπατος

English (LSJ)

ὁ (ἡ only in Greg.Cor. p.521 S.)

   A ordure, Hp.Prorrh.2.4, Plu.2.727e, Luc.Trag.168.    2 = ἄφοδος, privy, Ar.Ach.81, Poll.10.44.

German (Pape)

[Seite 318] ὁ, bei Greg. Cor. p. 521 ἡ, 1) der Stuhlgang, bes. Menschenloth, Hippocr.; Luc. Tragodop. 165; χελιδόνος ἀφείσης ἐπ' αὐτὸν ἀπόπατον Plut. Symp. 8, 7, 2. – 2) der Abtritt, Ar. Ach. 81, wo der Schol. zu vgl.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπόπᾰτος: ὁ, (καὶ ἡ) κόπρος, Ἱππ. Προρρ. 86, Πλούτ. 2. 727D, Λουκ. Τραγ. 168. 2) = ἄφοδος, ἀφοδευτήριον, ἀπόπατος, ἀναγκαῖον, Ἀριστοφ. Ἀχ. 81, Πολυδ. Ι΄, 44.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 excrément;
2 lieu d’aisances.
Étymologie: ἀποπατέω.

Spanish (DGE)

(ἀπόπᾰτος) -ου, ὁ

• Morfología: [ἡ sólo en Greg.Cor.p.521]
1 deposición, excremento Hp.Morb.4.43, 54, Prorrh.2.4, de un animal, Gal.11.882, usado como medicina μυῶν Hp.Mul.1.78, cf. Plu.2.727d, Luc.Trag.168, Et.Gen.1048.
2 retrete, letrina εἰς ἀπόπατον ᾤχετο Ar.Ach.81, cf. Poll.10.44, Orib.3.15.3.