ἀγγέλω

Greek (Liddell-Scott)

ἀγγέλω: (ἄγγελος): Ἐπ. καὶ Ἰων. μέλλ. ἀγγελέω, Ἰλ. Ι, 617, Ἡρόδ., Ἀττ., ἀγγελῶ, Δωρ. -ιῶ, Πίν. Ἡρακλεωτ. ἐν ταῖς Συλλ. Ἐπιγρ. 5774, 70: ἀόρ. α΄, ἤγγειλα, Ὅμ., Ἀττ. πρκ. ἤγγελκα, Πολύβ. 35. 4, 2, (κατ-), Λυσ. 174. 28, (εἰσ-), Λυκοῦργ. 147. 43, (περι-), Δημ. 515. 19: - Μέσ. (ἴδ. κατωτ.) ἀόρ. ἠγγειλάμην, (ἐπ-), Ἡρόδ. 6. 35, Πλάτ.: - Παθ., μέλλ. ἀγγελθήσομαι, (ἀπ-), Δημ. 445. 10, παρὰ μεταγεν. ἀνἀγγελήσομαι, Ἑβδ., ἀόρ. ἠγγέλθην, Ἡρόδ., Ἀττ.: - πρκ. ἤγγελμαι, Αἰσχύλ. Χο. 774, Θουκ. 8. 97, κτλ. - ὁ παθ. ἀόρ. β΄, ἠγγέλην εἶναι συχνὸς παρὰ μεταγεν., ὡς Διον. Ἁλ. 10. 20, Πλούτ. Ἀντων. 68, Γάλβ. 25, κτλ., καὶ εἰσήχθη ὑπὸ τῶν ἀντιγραφέων εἰς τοὺς δοκίμους συγγρ., ὡς Εὐρ. Ι. Τ. 932 (ἔνθα ἤδη ἐκ διορθώσεως γράφεται ἠγγέλθη)· ὁ ἐνεργ. ἀόρ. β΄ ἤγγελον σπανίως ἀπαντᾷ καὶ παρ’ αὐτοῖς τοῖς μεταγεν. (οἷον, Διον. Ἁλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Ἀππ. Ἐμφ. 1, 121.) χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ παρατατικὸς ὡς ἑτέρα γραφή· ἂν καὶ ἐν Ἀνθ. Π. 7. 614 τὸ μέτρον ἀπαιτεῖ ἀγγελέτην· καὶ ὁ μέσος ἀόρ. β΄ ἠγγελόμην εἶναι ἐπ’ ἴσης ἀμφίβολ., ἴδε Veitch Ἑλλην. ῥήματα, ἐν λέξ. - Φέρω ἀγγελίαν ἢ παραγγελίαν, ὦρτο δὲ Ἶρις .. ἀγγελέουσα, Ἰλ. Θ, 409, πρβλ. Ι, 617, καὶ ἀλλ.· τινί, εἴς τινα, Ὀδ. Δ, 24, Ο, 458· μετ’ ἀπαρ., οἵ κε .. κείνοις ἀγγείλωσι .. οἶκόνδε νέεσθαι, ἵνα παραγγείλωσιν εἰς αὐτούς, Π, 350, πρβλ. Ἐτυμ. Μ. ἐν λέξ. ἀγγεῖλαι· ὡσαύτως μετὰ αἰτ. καὶ ἀπαρ., κήρυκες δ’ ... ἀγγελλόντων. γέροντας λέξασθαι, ἂς παραγγείλωσι νὰ κατακλισθῶσιν, Ἰλ. Θ, 517. 2) μετ’ αἰτ. πράγμ., ἀναγγέλλω, ἐσθλά, Ἰλ. Κ., 448, φάος ἠοῦς, Ὀδ. Ν, 94· καὶ μ. δοτ. προσέτι, Ἀχιλῆϊ κακὸν ἔπος, Ἰλ. Ρ, 701· Ποσειδάωνι τάδε πάντα, Ο, 159· - οὕτω παρὰ πεζοῖς, μή τι νεώτερον ἀγγέλλεις; Πλάτ. Πρωτ. 310Β· ταῦτα μὲν ἡμῖν ἤγγειλέ τις, ὁ αὐτ. Φαίδ. 58Α. πρβλ. 57Β, ἀγγ. πόλεμον = κηρύττω πόλ., ὁ αὐτ. Φαῖδρ. 242Β· καὶ μετὰ προθέσεως, ἀγγέλλωμεν ἐς πόλιν τάδε, Εὐρ. Ὀρ. 1539, πρὸς τίν’ ἀγγεῖλαί με χρὴ λόγους; ὁ αὐτ. Ἱκέτ. 399. 3) μετ’ αἰτ. προσώπου, φέρω εἰδήσεις περί .., εἴ κέ μιν ἀγγείλαιμι, Ὀδ. Ξ, 120, πρβλ. 122· βραδύτερον, ἀγγ. περί τινος, Σοφ. Ἠλ. 1111: - ἐξαρτώμεναι προτάσεις συνδέονται διὰ συνδέσμου, ἤγγειλεν ὅττι ῥά οἱ πόσις ἔκτοθι μίμνει, Ἰλ. Χ, 439. πρβλ. Σιμων. 95, ἀγγ. ὡς .., Εὐρ. Ι. Τ. 704, ὁθούνεκα .. Σοφ. Ἠλ. 47· - ἐκφέρονται δὲ καὶ κατὰ μετοχήν, ἦ καὶ θανόντα ἤγγειλαν; ἔφερον εἴδησιν ὅτι ἀπέθανεν; αὐτ. 1442, 1443, Κῦρον ἐπιστρατεύοντα .. ἤγγειλεν, Ξεν. Ἀν. 2. 3, 19, πρβλ. Κύρ. 6. 2, 15· μετὰ παρεμβολῆς τοῦ ὡς, πατέρα τὸν σὸν ἀγγελῶν ὡς οὐκέτ’ ὄντα, Σοφ. Ο. Τ. 955· ἤγγειλας ὡς τεθνηκότα, ὁ αὐτ. Ἰλ. 1341. ΙΙ. Μέσ., ἴσως μόνον κατ’ ἐνεστ., Τεύκρῳ ἀγγέλομαι εἶναι φίλος, περὶ ἐμαυτοῦ ἀγγέλλω ὅτι εἶμαι φίλος, ὁ αὐτ. Αἴ. 1376. ΙΙΙ. Παθ., ἀγγέλλομαι, ἢ δίδεται ἀγγελία περὶ ἐμοῦ .., ἐπὶ τὸ πλεῖον, Θουκ. 6. 34· ὡσαύτως μετὰ μετοχ., ζῶν ἢ θανὼν ἀγγέλλεται, Σοφ. Τρ. 73, πρβλ. Εὐρ. Ἑκ. 591, Θουκ. 3. 16, Ξεν. Ἑλλ. 4. 3, 13· μετ’ ἀπαρ.. ἤγγελται ἡ μάχη ἰσχυρὰ γεγονέναι, Πλάτ. Χαρμ. 153Β, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 5. 3, 30· ὡσαύτ. ἠγγέλθη ... ὅτι φεύγοιεν, ἀγγελία, εἴδησις ἦλθεν ὅτι .., ὁ αὐτ. Ἑλλ. 1. 1, 27· - τὰ ἠγγελμένα, αἱ εἰδήσεις, ἐπὶ τοῖς ἠγγ., Θουκ. 8. 97.