ἐγκονέω

English (LSJ)

A to be quick and active, especially in service, Hom., only part. pres., with another Verb, ἐπεὶ στόρεσαν λέχος ἐγκονέουσαι in haste, Od.7.340, Il.24.648, cf. Critias Fr.16 D.: later also in imper., ἐγκόνει make haste! S.Aj.988, Ar.Ach.1088; also ἐγκονῶμεν S.Aj.811; ἐγκονεῖτε Id.Tr.1255, E.HF521; οὐ θᾶττον ἐγκονήσεις; Ar.Av.1324: c. acc. cogn., κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει πάλιν hasten back the way by which thou camest, A.Pr.962: c. inf., Opp.H.4.103, Q.S.1.157. —Rare in Prose, Luc.Anach.4.
2 urge on, incite, κυσίν AP6.268 (Mnasalc., s. v.l.).

Spanish (DGE)

• Morfología: [formas no contr. ἐγκονέο- Od.7.340, A.R.2.812, AP 6.268 (Mnasalc.), Opp.H.4.103; impf. ép. ἐγκονέεσκον Euph.38c.16, Q.S.7.326]
I intr.
1 apresurarse, ser diligente o solícito en part. pred. στόρεσαν πυκινὸν λέχος ἐγκονέουσαι Od.l.c., 23.291, cf. Il.24.648, ἐπὶ νῆα κατήισαν ἐγκονέοντες bajaron sin tardanza a la nave A.R.l.c., cf. Opp.H.5.199, C.4.414, en imperat. o subj. voluntativo ἀλλ' ἐγκόνει Ar.Ach.1088, ἄγ' ἐγκονεῖτε S.Tr.1255, ἀλλ' ἐγκονῶμεν Ar.V.240, Ec.489, frec. yuxtapuesto a otro verbo χωρῶμεν, ἐγκονῶμεν S.Ai.811, cf. 988, E.Hec.507, HF 521, Ar.Pl.255, o coordinado con él σπεύδωμεν ... καὶ ἐγκονῶμεν Them.Or.5.71a, tb. en fut. οὐ θᾶττον ἐγκονήσεις; Ar.Au.1324, en ind. pres. Opp.H.5.121, C.4.207, y en part. τὴν δ' αἶψα πόδες φέρον ἐγκονέουσαν sus pies la llevaban rápidamente en su apresuramiento A.R.4.66, βαίνεις ... ἐγκονέουσα κυσίν marchas presurosa con los perros Ártemis AP l.c.
•c. inf. apresurarse a δολιχὸν τέλος ἐγκονέουσιν ἐξανύσαι se apresuran a terminar su larga carrera Opp.H.4.103, νέεσθαι Q.S.1.157.
2 moverse velozmente δελφῖνες πηγοῖο δ[ι' ὕδ] ατος ἐγκονέεσκον Euph.l.c., πόδες δέ οἱ ἐγκονέεσκον Q.S.l.c., πάντες ἐγκονοῦσι para hacer ejercicios de calentamiento, Luc.Anach.4.
3 encaminarse apresuradamente c. ac. local σὺ δὲ κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει πάλιν A.Pr.962
•c. adv. δέρκομαι ... τινα δεῦρ' ἐγκονοῦντα Critias Fr.Trag.1.2.
II tr.
1 apresurar, acelerar ὑπ' ἀφραδίῃσιν ἑὸν μόρον ἐγκονέοντες acelerando su propia muerte por sus insensateces Opp.H.4.436.
2 emprender diligentemente θήρης πόνον Opp.H.5.428.
3 estar impaciente o ansioso de o por en part. pred. φύλοπιν ἐγκονέουσαι ἀλλήλας ὤτρυνον Q.S.1.444, cf. 4.412, 512
•c. inf. ποσὶ γαῖαν ἐπέκτυπον ἐγκονέοντες ἐκθορέειν golpeaban la tierra con los cascos, ansiosos por saltar Q.S.4.549.
• Etimología: Quizá deriv. de ἐγκόνος (cf. ἐγκονίς), éste a su vez comp. de ἐν y la r. de lat. conor etc., cf. διάκονος.

German (Pape)

[Seite 709] 1) eilen, geschwind sein, στόρεσαν λέχος ἐγκονέουσαι, sie bereiteten eilends das Lager, Il. 24, 648; Od. 7, 340. 23, 291; ἐγκόνει, σύγκαμνε, Soph. Ai. 967, Schol. σπεῦδε, vgl. Tr. 1245; σπεύδωμεν, ἐγκονῶμεν, Eur. Hec. 511; Ar. Plut. 255 u. öfter; sp. D. c. inf., Opp. Hal. 4, 103; selten in Prosa, wie Luc. gymnas. 4. – 2) trans., beeilen, κέλευθον, Aesch. Prom. 964; φθόρον, Tzetz. A. H. 79.

French (Bailly abrégé)

ἐγκονῶ :
faire diligence, se hâter, s'empresser : κέλευθον ESCHL faire un trajet en hâte.
Étymologie: ἐν, κονέω.

Russian (Dvoretsky)

ἐγκονέω: спешить, торопиться Soph., Eur., Arph., Anth.: στόρεσαν λέχος ἐγκονέουσαι Hom. (служанки) быстро приготовили постель; κέλευθον, ἥνπερ ἦλθες, ἐγκόνει πάλιν Aesch. вернись поскорее путем, которым ты пришел; ἄλλοι ἀλλαχόθι πάντες ἐγκονοῦσι Luc. все торопятся, кто куда.

Greek (Liddell-Scott)

ἐγκονέω: σπεύδω, πράττω τι μετὰ σπουδῆς, κυρίως ἐπὶ θεραπόντων, Ὅμ., ὅστις μεταχειρίζεται μόνον τὴν μετοχ. ἐνεστ. μεθ’ ἑτέρου ῥήματος (πρβλ. ποιπνύω), ἐπεὶ στόρεσαν λέχος ἐγκονέουσαι, ἐν σπουδῇ, σπεύδουσαι, Ὀδ. Η. 340., Ψ. 291, Ἰλ. Ω. 648: ― βραδύτερον, τὸ πλεῖστον κατὰ προστ., ἐγκόνει, σπεῦδε, «κάμε γρήγορα», Σοφ. Αἴ. 988, Ἀριστοφ. Ἀχ. 1088· χωρῶμεν, ἐγκονῶμεν Σοφ. Αἴ. 811· ἐγκονεῖτε Τραχ. 1255, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 521· οὕτως, οὐ θᾶττον ἐγκονήσεις; Ἀριστοφ. Ὄρν. 1324: ― μετὰ συστοίχ. αἰτιατ., κέλευθον ἥνπερ ἦλθες ἐγκόνει πάλιν, σπεῦσον ὀπίσω δι’ ἧς ἦλθες ὁδοῦ, Αἰσχύλ. Πρ. 962: ― μετ’ ἀπαρ., Ὀππ. Ἁλ. 4. 103. ― Σπάν. παρὰ πεζογράφοις, Λουκ. Ἀνάχ. ἢ π. Γυμνασ. 4.

English (Autenrieth)

be busy, only pres. part., στόρεσαν λέχος ἐγκονέουσαι, ‘in haste,’ Il. 24.648, Od. 7.340, Od. 23.291.

Greek Monotonic

ἐγκονέω: μέλ. -ήσω, είμαι γρήγορος και δραστήριος, σπεύδω, επισπεύδω, επιταχύνω, σε Όμηρ., Σοφ. κ.λπ.

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: hurry, be quick and active in service (Il.).
Dialectal forms: Myc. perhaps here kasikono.
Derivatives: ἐγκονητί adv. quickly (Pi.), ἐγκονίς servant (Suid.). Beside ἐγκονέω stands διακονέω (with διάκονος, s. v.); further perhaps ἀγκονέω hurry in Ar. Lys. 1311; from which ἀγκόνους διακόνους, δούλους H. Only in H. κόνει σπεῦδε, τρέχε and κονεῖν ἐπείγεσθαι, ἐνεργεῖν with κονηταί θεράποντες. Note κοναρόν ... δραστήριον and κοναρώτερον δραστικώτερον H.
Origin: IE [Indo-European] [564] *ken- do actively
Etymology: Uncertain ἀ-κονιτί (Olympia, Th.); cf. on κόνις. Iterative-intensive verb, which formally compares to Lat. cōnor, cōnārī exert onself, try like e. g. ποτέομαι to πωτάομαι (Schwyzer 719) and which can be cognate. - Pokorny 564 further compares a Celtic group, e. g. MWelsh. digoni make, Welsh. dichon, digon can.

Middle Liddell

fut. ήσω
to be quick and active, make haste, hasten, Hom., Soph., etc.

Frisk Etymology German

ἐγκονέω: {egkonéō}
Grammar: v.
Meaning: eilen, sich auf etwas verlegen (vorw. poet. seit Il.).
Derivative: Davon ἐγκονητί Adv. eilends, emsig (Pi.), ἐγκονίς Dienerin (Suid.). Neben ἐγκονέω steht διακονέω (mit διάκονος, s. d.); außerdem viell. ἀγκονέω sich beeilen bei Ar. Lys. 1311; s. die Ausgg. z. St.; davon ἀγκόνους· διακόνους, δούλους H. Nur bei H. κόνει· σπεῦδε, τρέχε und κονεῖν· ἐπείγεσθαι, ἐνεργεῖν mit κονηταί· θεράποντες. Dazu κοναρόν· ... δραστήριον und κοναρώτερον· δραστικώτερον H.
Etymology: Unsicher ἀκονιτί (Olympia, Th., X., D.); vgl. zu κόνις. Iterativ-intensives Verb, das sich formell zu lat. cōnor, cōnārī sich körperlich anstrengen, versuchen verhält wie z. B. ποτέομαι zu πωτάομαι (Schwyzer 719) und damit verwandt sein kann. Lit. bei W.-Hofmann s. cōnor. — Bei Pokorny 564 wird auch eine keltische (kymrische) Gruppe herangezogen, z. B. mkymr. digoni machen, kymr. dichon, digon kann.
Page 1,439