ὀχθέω: Difference between revisions

|Definition=(pres. only in compd. <b class="b3">προσοχθέω</b>, q. v.), fut. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> -ήσω <span class="bibl">Q.S.3.451</span>: Ep. Verb used by Hom. only in aor.:—<b class="b2">to be sorely angered, vexed in spirit</b>, ὤχθησαν <span class="bibl">Il.1.570</span>, <span class="bibl">15.101</span>; elsewh. only in part., μέγ' ὀχθήσας προσέφη <span class="bibl">1.517</span>, <span class="bibl">4.30</span>, etc.; ὀχθήσας δ' ἄρα εἶπε <span class="bibl">11.403</span>, al.; ὀχθήσας προσεφώνεε <span class="bibl">Od.23.182</span>.</span>

|lsmtext='''ὀχθέω:''' μέλ. <i>-ήσω</i>, αόρ. αʹ <i>ὤχθησα</i>, είμαι [[βαριά]] θυμωμένος, έχω [[βαθιά]] [[λύπη]] στην [[ψυχή]] μου, σε Όμηρ. (αμφίβ. προέλ.).

|etymtx=Grammatical information: v.<br />Meaning: <b class="b2">to cherish resentment, to get angry, wrathful</b> (cf. Audiat Rev. ét. anc. 49, 41 ff.).<br />Other forms: only aor. ptc. <b class="b3">ὀχθήσας</b> and 3. pl. <b class="b3">ὤχθησαν</b> (Hom.), fut. <b class="b3">ὀχθήσω</b> (Q. S.), <b class="b3">ὀχθεῖ στένει</b>, <b class="b3">στενάζει</b> H.; cf. <b class="b3">ὀχθᾶσθαι ἀπὸ τοῦ ὄχθη</b>. <b class="b3">οἱ γὰρ στένοντες ἑαυτοὺς μετεωρίζουσιν</b> H.; enlarged <b class="b3">ὀχθ-ίζω</b> (Opp. H.), <b class="b3">προσ-οχθ-ίζω</b>, <b class="b3">-ίσαι</b>, <b class="b3">-ιῶ</b>, <b class="b3">-ώχθικα</b> (LXX).<br />Derivatives: <b class="b3">ὄχθησις θόρυβος</b>, <b class="b3">τάραχος</b> H., <b class="b3">προσόχθισ-μα</b> n. <b class="b2">anger, object of resentment</b> (LXX), <b class="b3">προσοχθισμός πρόσκρουσις</b>, <b class="b3">δεινοπάθεια</b> etc. H.<br />Origin: GR [a formation built with Greek elements]<br />Etymology: Prob. with Prellwitz, Bq (doubting) and Schwyzer 719 n. 13 as causative or iterative-intensive to <b class="b3">ἔχθομαι</b>, <b class="b3">ἔχθω</b> (s. [[ἔχθος]]) like <b class="b3">φοβέω</b> : <b class="b3">φέβομαι</b>, <b class="b3">σοβέω</b> : <b class="b3">σέβομαι</b>, <b class="b3">θροέω</b> : <b class="b3">θρέομαι</b>; <b class="b3">ποτάο-μαι</b> : <b class="b3">πέτομαι</b> a.o. -- After L. Meyer (hesitating) and Hermann Gött. Nachr. 1918, 286 f. to <b class="b3">ἄχθος</b>, <b class="b3">-ομαι</b>; phonetically, and prob. also semantically less convincing.

|ftr='''ὀχθέω''': {okhthéō}<br />'''Forms''': nur Aor. Ptz. ὀχθήσας und 3. pl. [[ὤχθησαν]] (Hom.), Fut. ὀχθήσω (Q. S.), ὀχθεῖ· στένει, στενάζει H.; vgl. [[ὀχθᾶσθαι]]· ἀπὸ [[τοῦ]] [[ὄχθη]]. οἱ γὰρ στένοντες ἑαυτοὺς μετεωρίζουσιν H.; erweitert [[ὀχθίζω]] (Opp. ''H''.), [[προσοχθίζω]], -ίσαι, -ιῶ, -ώχθικα (LXX)<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[Unwillen hegen]], [[sich entrüsten]], [[ergrimmen]] (vgl. Audiat Rev. ét. anc. 49, 41 ff.).<br />'''Derivative''': Davon [[ὄχθησις]]· [[θόρυβος]], [[τάραχος]] H., [[προσόχθισμα]] n. [[Gegenstand des Unwillens]], [[der Entrüstung]] (LXX), [[προσοχθισμός]]· [[πρόσκρουσις]], [[δεινοπάθεια]] usw. H.<br />'''Etymology''' : Wohl mit Prellwitz, Bq (fragend) und Schwyzer 719 A 13 als Kausativ oder Iterativ-Intensiv zu [[ἔχθομαι]], [[ἔχθω]] (s. [[ἔχθος]]) wie [[φοβέω]] : [[φέβομαι]], [[σοβέω]] : [[σέβομαι]], [[θροέω]] : [[θρέομαι]]; [[ποτάομαι]] : [[πέτομαι]] u. a. — Nach L. Meyer (zögernd) und Hermann Gött. Nachr. 1918, 286 f. zu [[ἄχθος]], -ομαι; lautlich, wohl auch semantisch weniger glaubhaft.<br />'''Page''' 2,456