τευτάζω: Difference between revisions

|lstext='''τευτάζω''': μέλλ. -άσω, πρκμ. τετεύτακα Πλάτ. Πολ. 521E. ταυτάζω, [[λέγω]] ἢ [[πράττω]] τὰ αὐτά, τ. [[περί]] τι, [[ἐνδιατρίβω]] ἢ καταγίνομαι εἴς τι, συνεχῶς ἀσχολοῦμαι εἴς τι, ἀσχολοῦμαι ἀποκλειστικῶς εἴς τι, Πλάτ. ἔνθ’ ἀνωτ., Φίληβ. 56E, Τίμ. 90Β, πρβλ. Ruhnk. εἰς Τίμ.· ὡς τὰ ῥήματα διατρίβειν, σπουδάζειν, πραγματεύεσθαι· - ἀπολ., ἀσχολοῦμαι, καταγίνομαι εἴς τι μετὰ σπουδῆς, πάντες δὲ τευτάζουσιν οἱ διάκονοι Τηλεκλείδ. ἐν Ἀδήλ. 10, πρβλ. Meineke εἰς Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ξαντρίαις» 2· - μετ’ ἀπαρ., [[παραγγέλλω]] ἢ διατάττω τινὰ ἐπανειλημμένως νὰ πράξῃ τι, Φέρεκρ. ἐν Ἀδήλ. 55· - [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, Φρύνιχ. Κωμ. ἐν «Μύσταις» 1, Λουκ. Λεξιφ. 21, Θεμίστ.: - Περὶ τοῦ ῥήματος τούτου ἴδε τὰς ἑρμηνείας τοῦ Σουΐδ. καὶ Φωτίου ἐν λ. τευτάζειν, ἴδε καὶ Ἡσύχ. ἐν λέξ. τευτάζει καὶ τευτασμός. - Τό οὐσιαστ. τευτασμός, ὁ, μνημονεύεται ὑπὸ τοῦ Ἡσυχ., [[ὅστις]] ἑρμηνεύει αὐτό: «σηραγγεία». Ἴδε Κόντου Φιλολογικὰ Ποικίλα ἐν Ἀθηνᾶς τόμ. Α΄, 181.