ἐκεῖσε: Difference between revisions

|lstext='''ἐκεῖσε''': ποιητ. [[κεῖσε]] (ὁ [[μόνος]] ἐν χρήσει παρ’ Ὁμήρῳ [[τύπος]], ἀπαντῶν καὶ παρ’ Ἀττ. ποιηταῖς, [[ὅπου]] ἂν ἀπαιτῇ τὸ [[μέτρον]]): ― Ἐπίρρ., πρὸς τὰ [[ἐκεῖ]], εἰς ἐκεῖνο τὸ [[μέρος]], Λατ. illuc, ἀντίθετον τῷ [[ἐκεῖθεν]] ἢ [[ἐνθένδε]], Ἡρόδ. 2. 29, Αἰσχύλ. Πέρσ. 717, Πλάτ. Νόμ. 864C, κτλ.· [[ἐκεῖσε]] κἀκεῖσε, huc et iluc, [[δεῦρο]] κἀκεῖσε, «ἐδῶ καὶ ’κεῖ», Εὐρ. Ἀνδρ. 1131, Ἑλ. 533· [[δεῦρο]] καὶ [[αὖθις]] [[ἐκεῖσε]] [[αὐτόθι]] 1141· κἀκεῖσε καὶ τὸ [[δεῦρο]] ὁ αὐτ. Φοίν. 266· [[τῇδε]] [[ἐκεῖσε]] ὁ αὐτ. Τρῳ. 333· τὸ [[κεῖσε]] δεῦρό τε Σοφ. Τρ. 929· τὸ [[τῇδε]] καὶ τὸ [[κεῖσε]] καὶ τὸ [[δεῦρο]] Ἀριστοφ. Ὄρν. 424. 2) εἰς τὸν ἄλλον κόσμον, Εὐρ. Ἀλκ. 363· [[ἐνθένδε]] [[ἐκεῖσε]], ἐκ τούτου τοῦ κόσμου εἰς τὸν ἄλλον, Πλάτ. Φαίδων 117C· ἴδε ἐν λ. [[ἐκεῖ]]. 3) μετὰ γεν., [[ἄνειμι]] δ’ [[ἐκεῖσε]] τοῦ λόγου Ἡρόδ. 7. 239. ΙΙ. = [[ἐκεῖ]], Ἱππ. 354. 25, Πολύβ. 5. 51, 3, κτλ.· πρβλ. Heind. ἐν Πλάτ. Φαίδωνι 57Α.