ἔνθα: Difference between revisions

{{pape

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0841.png Seite 841]] adv., da, 1) demonstr., – a) vom Orte, daselbst, dort; ἃς ὁ μὲν ἔνθ' ἀπόλωλε, so kam er dort um, Il. 14, 137; Aesch. Suppl. 33; Plat. Phaedr. 247 c; Xen. An. 1, 7, 15; [[ἔνθα]] καὶ [[ἔνθα]], hier und dort, Plat. Tim. 79 e; [[ἔνθα]] μὲν καλόν, [[ἔνθα]] δὲ αἰσχρόν Conv. 211 a; ἢ [[ἔνθα]] ἢ [[ἔνθα]] Od. 10, 574, wie Plat. Legg. VIII, 835 b. – Bei Hom. auch bei Verbis der Bewegung, ἔνθ' ἐλθών, dahin gekommen, Il. 13, 23; ἔνθ' [[ἴομεν]] κείοντες 14, 340; Od. 3, 295. 6, 47. 12, 5, vgl. Spitzner zu Il. 15, 82; [[παρθένος]] [[ἔνθα]] βεβακα· γυνὰ δ' εἰς οἶκον ἀφέρψω Theocr. 27, 64; [[ἔνθα]] καὶ [[ἔνθα]], dahin und dorthin, hin und her, Od. 2, 213. Aehnl. περιέπεμπον [[ἔνθα]] μὲν φύλακας, πρὸς δὲ τοὺς πρέσβεις Thuc. 6, 45. – b) von der Zeit, da, damals, Hom. u. Folgde; [[ἔνθα]] δ' [[ἔπειτα]], darauf dann, Od. 7, 196. 10, 516; Plat. Phaedr. 249 b; Xen. An. 4, 1, 17; [[ἔνθα]] δή, da nun, bes. darauf nun, die Aufeinanderfolge von Begebenheiten zu bezeichnen; so entspricht es im Nachsatz dem [[ἐπεί]] des Vordersatzes, Hell. 2, 4, 39, u. öfter bei diesem u. Sp., wie Plut. – 2) relativ, – a) vom Orte, wo, Il. 1, 610 u. öfter; bei Folgdn häufiger als die demonstrative Bdtg. Bei Hom. auch [[ἔνθα]] τε, Il. 2, 594. 5, 305, vgl. τέ; [[ἔνθα]] περ, 13, 524; [[ἔνθα]] δὲ τὸ πῦρ ἐκαίετο – βόθροι ἐγίγνοντο Xen. An. 4, 5, 6; auch auf ein voranstehendes subst. bezogen, ἐπὶ τὸν λόφον, [[ἔνθα]] [[ἦσαν]] οἱ πολέμιοι, 3, 4, 41; auch bei Verbis der Bewegung, ἄγειν [[ἔνθα]] ὑμῖν ἐδόκει 7, 6, 14; ἐμποδὼν τοῦ μὴ [[ἤδη]] εἶναι [[ἔνθα]] [[πάλαι]] σπεύδομεν, wo man freilich ein εἶναι ergänzen könnte, 4, 8, 14; vgl. Soph. ὁδοιποροῦμεν [[ἔνθα]] χρῄζομεν El. 1088, wohin wir wünschen, u. Phil. 1452; aber in κρύψον νιν [[ἔνθα]] μή ποτ' εἰς εὐνὴν πατρὸς τούτων πρόσεισι [[μηδέν]], El. 428, steht es für ἐνταῦθα, [[ὅθεν]]; etwas anders Xen. στὰς [[ἔνθα]] πνεῖ [[ἄνεμος]] ἢ [[ἀντίος]], wo der Wind weht, wo er her weht, gegen den Wind, Oec. 18, 1. Bei Soph. auch in indirecter Frage, ἱστορῶ ἔνθ' ᾤκηκεν El. 1090; c. gen., [[ἔνθα]] πημάτων κυρῶ Eur. Tro. 680. – b) von der Zeit, bes. Xen., [[ἔνθα]] πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοιντο, da, wo, u. sobald als, An. 5, 1, 1 u. A.; auch c. gen., [[ἔνθα]] τοῦ χρόνου, zu welcher Zeit, Ael. V. H. 10, 18.

}}

{{ls

|lstext='''ἔνθα''': (ἐν), Ἐπίρρ.: Ι. δεικτικ., 1) ἐπὶ τόπου, [[ἐκεῖ]], [[αὐτοῦ]], Λατ. ibi, Ὅμ., κλ.: [[ὡσαύτως]] μετὰ ῥημάτ. κινήσεως, [[ἐκεῖσε]], Λατ. illuc (πρβλ. [[ἐνθάδε]]), [[ἔνθα]] δὲ οἱ κλυτὰ δώματα [[τετεύχαται]] Ἰλ. Ν. 23· ἔνθ’ [[ἴομεν]] κείοντες, «[[ἐκεῖσε]] πορευθῶμεν κοιμηθησόμενοι» (Θ. Γαζῆς), Ξ. 340, Ὀδ. Γ. 295, Ζ, 47, Μ. 5: - [[ἔνθα]] καὶ [[ἔνθα]], ἐδῶ [[ἐκεῖ]], ἐμπρὸς καὶ [[ὀπίσω]], Λατ. hic illic, huc illuc, B. 213, κτλ.· [[ὡσαύτως]], ἢ ἔνθ’ ἢ [[ἔνθα]] κιόντα; Κ. 574: - σπάνιον παρ’ Ἀττ. Ποιηταῖς, ὡς Αἰσχύλ. Ἱκ. 34, Σοφ. Ο. Τ. 796· ἐν τῇ Ἀττ. πεζολογίᾳ ἐν φράσεσιν οἷαι αἱ: [[ἔνθα]] μὲν καλόν, [[ἔνθα]] δὲ αἰσχρόν, [[ἐνταῦθα]] μὲν καλόν, [[ἐκεῖ]] δὲ αἰσχρόν, Πλάτ. Συμπ. 211Α. 2) ἐπὶ χρόνου, [[τότε]], Ὅμ., κλ., [[ὅστις]] [[προσέτι]] ἔχει: [[ἔνθα]] δ’ [[ἔπειτα]] Ὀδ. Η. 196., Κ. 516· [[ἔνθα]] δή, [[τότε]] δή, [[τότε]] λοιπόν, [[ἔνθα]] δὴ ὁ Πεισίστρατος ἦρχε Ἀθηναίων Ἡρόδ. 1. 59, Ξεν. Ἑλ. 2. 4, 39: - ἡ πρὸς τὸν χρόνον ἀναφορὰ [[πολλάκις]] ἐκπίπτει εἰς [[ἄλλην]] ἔννοιαν, ὡς ἐν τῷ Λατ. ibi, π.χ. ἐν Ὁδ. Α. 11, Β. 82. ΙΙ. ἀναφορ., 1) ἐπὶ τόπου, [[ὅπου]], Λατ. ubi, [[Ζεύς|Ζεὺς]] δὲ πρὸς ὃν [[λέχος]] ἤϊ’..., [[ἔνθα]] [[πάρος]] κοιμᾶθ’ Ἰλ Α. 610· λιπὼν [[ἕδος]] [[ἔνθα]] θάασσεν Ι. 194, κτλ., [[ἔνθα]] κε γυμνωθέντα σάκευς ὕπο... ἴδῃς, ἔνθ’ οὐτάμεν ὀξέϊ χαλκῷ Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 334, Θεόκρ. 8. 45· [[ὡσαύτως]], [[ἔνθα]] τε Ἰλ. Β. 594, Ε. 305· [[ἔνθα]] περ, ἴδε ἐν λ. [[ἔνθαπερ]]· μετὰ γεν., γαίας [[ἔνθα]]..., εἰς τὸ [[μέρος]] ἐκεῖνο τῆς γῆς, εἰς τὸ ὁποῖον..., Σοφ. Αἴ. 659· [[ἔνθα]] πημάτων κυρῶ, εἰς ποῖον [[σημεῖον]] ἀθλιότητος εὑρίσκομαι, Εὐρ. Τρῳάδ. 680: - μετὰ ῥημ. κινήσεως, Λατ. quo, ἆρ’... ὀρθῶς... ὁδοιποροῦμεν [[ἔνθα]] χρῄζομεν; Σοφ. Ἠλ. 1099· [[ὡσαύτως]], εἰς τὸν τόπον [[ὅπου]], ὁ αὐτ. Φιλ. 1466· [[ὁπόθεν]], [[ἔνθα]] ([[ἔνθεν]] Meineke) μήποτ’ εἰς εὐνὴν τούτων πρόσεισι μηδὲν ὁ αὐτ. Ἠλ. 436, πρβλ. Αἴ, 4, Τραχ. 237, 659, Ξεν. Οἰκ. 18, 1: - σπανίως ἐν πλαγίαις ἐρωτήσεσιν, ἀντὶ τοῦ [[ὅπου]], Αἴγισθον ἔνθ’ ᾤκηκεν ἱστορῶ Σοφ. Ἠλ. 110, 2) ἐπὶ χρόνου, ὅτε, Ξεν. Ἀν. 5. 1, 1· ἔστη [[ἔνθα]], Λατ. est ubi, ἔστιν ὅτε, [[ἐνίοτε]], Σοφ. Ἠλ. 1042, πρβλ. Ο. Τ. 316· [[ἔνθα]] τοῦ χρόνου, ὅτε, καλῷ ὄντι καὶ νέῳ καὶ πρῶτον ὑπηνήτῃ, [[ἔνθα]] τοῦ χρόνου ἡ χαριεστάτη ἐστὶν ἥβη τῶν καλῶν μειρακίων Αἰλ. Ποικ. Ἱστ. 10. 18.

}}

{{Autenrieth