εἶτα: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''εἶτα''': Ἰων. [[εἶτεν]] (πρβλ. [[ἔπειτα]], -εν), Ἐπίρρ. δηλοῦν τὴν ἀκολουθίαν πράξεως ἢ καταστάσεως: 1) ἐπὶ ἁπλῆς χρονικῆς ἀκολουθίας [[ἄνευ]] αἰτιολογίας τινός, ἀκολούθως, [[μετὰ]] [[ταῦτα]], [[ἔπειτα]], Λατ. deinde, πρῶτα μὲν τὰ μητρὸς..., [[εἶτα]] δώμασιν ἐν τοῖς ἐμαυτῆς Σοφ. Ἠλ. 260, Πλάτ., κτλ.· μετ’ ὀλίγον, [[εἶτα]] δ’ ἐγγενὴς φανήσεται Θηβαῖος Σοφ. Ο. Τ. 452· [[εἶτα]] τί τοῦτο; [[ἔπειτα]], τί μὲ τοῦτο; Ἀριστοφ. Νεφ. 347, Πλάτ. Πρωτ. 309Α· ὦ τάν, ἄκουσον, [[εἶτα]] διάκρινον [[τότε]] Ἀριστοφ. Ἱππ. 1036· - [[συχνάκις]] ἐπαναλαμβάνεται, [[ἐνίοτε]] [[μάλιστα]], ἐναλλὰξ [[μετὰ]] τοῦ [[ἔπειτα]], [[ἐξώλης]] ἀπόλοιθ’ [[ὅστις]] ποτὲ ὁ πρῶτος ἦν γήμας, ἔπειθ’ ὁ [[δεύτερος]], εἶθ’ ὁ [[τρίτος]], εἶθ’ ὁ [[τέταρτος]], εἶθ’ ὁ μεταγενὴς Μένανδρ. ἐν «Ἐμπιπρασκομένῃ» 1, ἐν Ἀδήλ. 17, κτλ. 2) τὸ [[εἶτα]], [[συχνάκις]] εὕρηται [[μετὰ]] παρεμφατικοῦ ῥήματος προηγουμένης μετοχ., [[ἔνθα]] ἡ μετοχὴ δύναται νὰ τραπῇ εἰς παρεμφατικὸν [[ῥῆμα]] καὶ τὸ [[εἶτα]] νὰ ἑρμηνευθῇ: καὶ [[ἔπειτα]]..., δηλουμένης οὕτω δυσπιστίας τινός, μή μοι προτείνων [[κέρδος]] εἶτ’ ἀποστέρει Αἰσχύλ. Πρ. 777· ἆρα κλύουσα, μῆτερ, εἶτ’ ἔρξεις κακῶς; Εὐρ. Ἠλ. 1058· πρβλ. Σοφ. Ἠλ. 52, Αἴ. 460, 1092, 1094, Ξεν. Ἀν. 1. 2, 5, κτλ.· πρβλ. [[ἔπειτα]] Ι. 3. ΙΙ. ἐπὶ ἐρωτήσεων ἢ ἀναφωνήσεων πρὸς δήλωσιν ἐκπλήξεως ἀγανακτήσεως, περιφρονήσεως, σαρκασμοῦ καὶ τῶν ὁμοίων, καὶ λοιπόν...; καὶ [[τότε]]...; κᾆτ’ οὐ δέχονται λιτάς; Σοφ. Ἀντ. 1019. πρβλ. Ο. Κ. 418· εἶτ’ ἐγὼ μὲν φρονῶ; Εὐρ. Ἀνδρ. 666· [[κᾆτα]] ποὖστιν ἡ [[δίκη]]; ὁ αὐτ. Φοίν. 548· εἶτ’ ἐσίγας, Πλοῦτος ὢν Ἀριστοφ. Πλ. 79· εἶτ’ ἄνδρα τῶν αὑτοῦ τι χρὴ προϊέναι ὁ αὐτ. Νεφ. 1214· εἶτ’ οὐκ αἰσχύνεσθε; Δημ. 16. 11· οὐ γὰρ οἴεσθε [[δεῖν]] χρήματα εἰσφέρειν, [[εἶτα]] θαυμάζετε...; ὁ αὐτ. 579. 27· εἶτ’ οὐκ ἐπωδούς φασιν ἰσχύειν τινές; Ἀντιφάν. ἐν «Φιλοθηβαίῳ» 1. 15· εἶτ’ οὐ περίεργόν ἐστιν [[ἄνθρωπος]] [[φυτόν]]; Ἄλεξις ἐν «Μανδραγοριζομένῃ» 1, κτλ.

}}