πλείων: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''πλείων''': [[πλέων]], ὁ, ἡ, οὐδ. πλεῖον, πλέον, [[πλεῖν]], συγκρ. τοῦ [[πολύς]]· (περὶ τῶν τύπων ἴδε ἐν τέλ.)· ― πλειότερος, Ὅμ., κλ.· οὐ μόνον ἐπὶ ἀριθμοῦ ἀλλὰ καὶ [[καθόλου]] ἐπὶ μεγέθους, ἐκτάσεως, κτλ., ὡς τὸ [[πλεῖστος]], οἱ δὲ μάχονται παυρότεροι πλεόνεσσι Ἰλ. Ν. 739· [[πλείων]] μὲν πλεόνων [[μελέτη]] Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 378· ἐς πλέονας οἰκεῖν, διοικεῖν πρὸς τὸ συμφέρον τῶν πλειόνων, Θουκ. 2. 37· πλέον’ ἔλπομαι λόγον Ὀδυσσέος, ἢ πάθεν, μεγαλείτερον [[παρά]]..., Πινδ. Ν. 7. 29· τὸν [[πλείω]] λόγον, πάντα περαιτέρω λόγον, Σοφ. Τρ. 731· ὁ [[ὄχλος]] [[πλείων]] καὶ [[πλείων]] ἐπέρρει Ξεν. Κύρ. 7. 5, 29· [[πλείω]] τὸν πλοῦν, τὸ περισσότερον [[μέρος]] τοῦ πλοῦ, Θουκ. 8. 39· ὁ πλ. [[βίος]], μακροτέρα ζωή, Πλάτ. Τίμ. 75C· μακροτέρα καὶ πλ. ὁδὸς ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 435D, κτλ.· ― ἐπὶ χρόνου, μείζων, μακρότερος, [[πλείων]] [[χρόνος]] Ἡρόδ. 9. 111, Σοφ. Ἀντ. 74· παρῴχωκεν δὲ [[πλέων]] νὺξ τῶν δύο μοιράων, νὺξ δὲ παρῆλθε [[πλέων]] τῶν δύο μοιρῶν, ἢ πλέον ἢ δύο μοίρας, Ἰλ. Κ. 252. 2) [[μετὰ]] τοῦ ἄρθρου, οἱ πλέονες, «οἱ πλείονες», ὡς τὸ οἱ πολλοί, ὁ [[ὄχλος]], τὸ [[πλῆθος]], Ἰλ. Ε. 673, Ὀδ. Β. 277· οἱ πλεῦνες Ἡρόδ. 1. 106, κτλ.· [[μετὰ]] γεν. τὰς πλεῦνας τῶν γυναικῶν 1. 1· ― τὸ [[πλῆθος]], ὁ [[λαός]], κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τοὺς ἀρχηγούς, 7. 149, Θουκ. 8. 73, 89, κτλ.· ― κατ’ εὐφημισμὸν ἐπὶ τῶν νεκρῶν, ἀνεστηκυῖα παρὰ τῶν πλεόνων Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 1073· εὖτ’ ἂν [[ἵκηαι]] ἐς πλεόνων, ὡς τὸ ἐς Ἄιδου, Ἀνθ. Π. 11. 42· ἐς πλεόνων μετοικεσίην 7. 731· ― τὸ πλεῖον πολέμοιο, τὸ περισσότερον [[μέρος]] τοῦ π., Ἰλ. Α. 165, Ὀδ. Θ. 475· καὶ [[συχν]]. παρὰ τοῖς Ἀττ., [[ὅστις]] τοῦ πλέονος μέρους χρῄζει, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ τοῦ μετρίου, Σοφ. Ο. Κ. 1211· τοῦ πλέονος ἐλπίδι ὀρέγεσθαι Θουκ. 4. 17, πρβλ. 92. ΙΙ. ἰδιαίτεραι χρήσεις τοῦ οὐδ.: 1) ὡς οὐσιαστ., ἀντίθετον τῷ ἔλαττον, [[πλεῦν]] ἔτι τούτου Ἡρόδ. 2. 19, κτλ. · εἴ τι ἐνορῶ πλέον 1. 89· τὸ δὲ πλέον, τὸ δὲ σπουδαιότερον, τὸ δὲ πλέον, ἧλθον Ἀμφιάρεώ γε πρὸς βίαν Εὐρ. Ἱκέτ. 158 (κατὰ τὸν Musgr. ἀντὶ τοῦ τί δέ...), Θουκ. 1. 90., 7. 57, κτλ. · ― πλέον ἢ τὸ πλέον τινός, ὁ [[ἀνώτερος]] [[βαθμὸς]] πράγματός τινος, πλέον τᾶς εὐδαιμονίας Σοφ. Ο. Τ. 1189· τὸ πλ. τοῦ χρόνου, τὸ πλειότερον [[μέρος]], Θουκ. 1. 118, κτλ.· τῷ πλούτῳ διδοὺς τὸ πλεῖον Εὐρ. Ἱκέτ. 408· ― πλέον ἔχω, ὑπερτερῶ, [[ὑπερβάλλω]], [[κερδαίνω]], νικῶ, Θουκ. 7. 36· [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ [[πλεονεκτέω]], [[μετὰ]] γεν., Ἡρόδ. 9. 70, Πλάτ. Πολ. 343D, 349B, κτλ.· τὸ πλ. ἔχειν πάντων Ξεν. Κύρ. 1. 3, 18· πληρέστερον πλεῖον μοίρης ἔχειν Θέογν. 606· οὕτω, πλέον τινὸς φέρεσθαι, ἀντίθετον τῷ ἔλαττον ἔχειν, Ἡρόδ. 8, 29· πλ. φέρεσθαι τῶν ἄλλων Ἀνδοκ. 29. 18, κτλ.· [[ὡσαύτως]] πλέον ποιεῖν, ὡς βουλοίμην πλέον τί με ποιῆσαι ἀπολογούμενον Πλάτ. Ἀπολ. 19Α· οὐδὲν πλ. ποιεῖν Ἀνδ. 19. 27., 29. 32, Πλάτ. Φαίδων 115C, κτλ.· παραινοῦσ’ οὐδὲν ἐς πλ. ποιῶ Σοφ. Ο. Τ. 918, πρβλ. Ἀθήν. 344Β· οὐδὲν εἴργασμαι πλ. Εὐρ. Ἱππ. 284· οὐδὲν πλ. πράσσειν, κτλ., ὁ αὐτ. ἐν Ι. Α. 1373, Ἀνδοκ. 31. 41, κτλ.· οὐδὲν [[ἐπίσταμαι]] πλ., δὲν [[γνωρίζω]] περισσότερα, Πλάτ. Θεαίτ. 161Β· ― τί πλέον; τί περισσότερον; δηλ. εἰς τί δύναται νὰ ὠφελήσῃ ἢ νὰ χρησιμεύσῃ, Ἀντιφῶν 140. 42, κτλ.· τί πλ. πλουτεῖν ἐστιν πάντων τούτων ἀποροῦντα; Ἀριστοφ. Πλ. 531· τί σοι πλέον λυπουμένῃ γένοιτ’ ἂν; Εὐρ. Ἑλ. 323· [[οὕτως]], οὐδὲν ἦν ἔτι πλέον τοῖς πεπονθόσιν Ἀνδοκ. 2. 4, πρβλ. Δημ. 933 8· ὧν οὐδέν μοι πλ. γέγονε Ἰσοκρ. 315D· οὐδέν γέ σοι πλ. ἔσται Πλάτ. Πολ. 341Α· τί τὸ πλέον; Ἑλλ. Ἐπιγράμμ. (προσθῆκαι) 306a. 3· ― ἐπὶ πλέον, ἐπιρρημ., ὡς καὶ νῦν, εἰδότι μοι ἐπὶ πλέον ὡς ἕκαστα αὐτῶν ἔχει Ἡρόδ. 2. 171., 5. 51, Θουκ. 1. 9., 6. 54, Πλάτ. Γοργ. 453Α, κτλ.· καὶ [[μετὰ]] γεν., [[πέραν]], ἐπὶ τὸ πλ. τινὸς ἱκέσθαι, εἰς τὸ [[ἄκρον]], εἰς τὸ τέλειον, Θεόκρ. 1. 20, πρβλ. 3. 47· ― περὶ πλείονος ποιεῖσθαι, ἴδε ἐν λ. περὶ Α. IV. 2) ὡς ἐπίρρ., [[μᾶλλον]], περισσότερον, πλέον ἔφερέ οἱ ἡ γνώμη κατεργάσασθαι τὴν Ἑλλάδα, ἡ γνώμη του ἔκλινε [[μᾶλλον]] εἰς τὸ νά…, Ἡρόδ. 8. 100· οὐ τοῦτο δειμαίνεις πλέον; Αἰσχύλ. Πρ. 41· [[οὕτως]], ἐς πλέον Σοφ. Ο. Τ. 700· ἢ πλ. ἢ ἔλαττον Δημ. 269. 7, κτλ. · ― [[ὡσαύτως]], τὸ πλέον, Ἰων. τὸ [[πλεῦν]], κατὰ τὸ πλεῖστον, Ἡρόδ. 3. 52, Θουκ. 4. 27, κτλ.· τὸ πλ. = [[μᾶλλον]], οὐ χάριτι τὸ πλ. ἢ φόβῳ ὁ αὐτ. 1. 9, πρβλ. 2. 37· οὐχ ὅπλων τὸ πλ., ἀλλὰ δαπάνης, οὐχὶ τόσον..., ὅσον…, ὁ αὐτ. 1. 83. β) μετ’ ἀριθμητικῶν, τοξότας πλ. ἢ [[εἴκοσι]] μυριάδας Ξεν. Κύρ. 2. 1, 6· [[οἶκος]] πλέον ἢ δ’ ταλάντων Ἰσαῖ. 82. 14· ἐν πλέον ἢ διακοσίοις ἔτεσι Δημ. 744. 23· πλ. ἢ ἐν διπλασίῳ χρόνῳ Ξεν. Οἰκ. 21, 3· ― ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας ὁ συνῃρ. [[τύπος]] [[πλεῖν]] [[εἶναι]] ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Ἀττ., [[πλεῖν]] ἢ τριάκονθ’ ἡμέρας Ἀριστοφ. Ἀχ. 858· [[πλεῖν]] ἢ χιλίας (δηλ. δραχμὰς) ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 444· στάδια [[πλεῖν]] ἢ χίλια ὁ αὐτ. ἐν Ὄρν. 6. πρβλ. Νεφ. 1041, 1065, κ. ἀλλ.· [[πλεῖν]] ἤ γε διπλοῦν ὁ αὐτ. ἐν Λυσ. 589· [[πλεῖν]] ἢ ’νιαυτῷ πρεσβύτερος ὁ αὐτ. ἐν Βατρ. 18, πρβλ. 91· [[πλεῖν]] ἢ [[πέντε]] τάλαντα Δημ. 570. 16· [[πλεῖν]] ἢ δυεῖν ποδοῖν Εὔβουλ. ἐν Ἀδήλ. 1. 10· ἀλλὰ τὸ ἢ [[συχνάκις]] παραλείπεται ὡς ἐν τῇ Λατ. τὸ quam [[μετὰ]] τὸ plus, τὸ δὲ ἀριθμητικὸν μένει ἀμετάβλητον, [[πλεῖν]] ἑξακοσίας Ἀριστοφ. Ὄρν. 1251· [[οὕτως]], ἔτη γεγονὼς [[πλείω]] [[ἑβδομήκοντα]], plus septuaginta natus, Πλάτ. Ἀπολ. 17D· [[δέκα]] πλείοσιν ἔτεσι, ἀντὶ πλέον ἢ [[δέκα]] ἔτεσι, Πλάτ. Νόμ. 932C· [[ὡσαύτως]], [[τρεῖς]] μῆνας καὶ [[πλείω]] Ξεν. Ἑλλ. 2, 2, 16· λίθους… ὅσον μνααίους καὶ πλέον ὁ αὐτ. ἐν Ἱππαρχ. 1. 16· ― ἀλλὰ τὸ ἀριθμητικὸν [[συχν]]. τίθεται κατὰ γενικήν, κώμας... οὐ πλεῖον [[εἴκοσι]] σταδίων ἀπεχούσας ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 3. 2, 34, πρβλ. 7. 3, 12. γ) παρὰ τοῖς κωμ. εὑρίσκομεν τὴν φράσιν, [[πλεῖν]] ἢ [[μαίνομαι]], «πλέον ἢ [[μαίνομαι]] ἐπ’ αὐτῷ, τουτέστιν [[ὑπερβαλλόντως]] μοι ἀρέσκει» (Σχόλ.), Ἀριστοφ. Βάτρ. 103, 751. δ) ὡς ἐπίρρ. μετ’ ἄλλου συγκριτικοῦ, Pors. εἰς Εὐρ. Ἑκ. 624· καὶ [[ἐνίοτε]] ἀντὶ τοῦ [[μᾶλλον]], Ἕρμανν. εἰς Εὐρ. Ἴωνα σ. xii. δ) τὸ πληθ. [[πλείω]] κεῖται [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ πλέον, Θουκ. 1. 3, 81, Πλάτ. Πολ. 417C, Δημ. 691. 14, κτλ.· οὕτω παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Ἀγ. 868, 1068, 1299, τὰ Ἀντίγραφα ἔχουσι [[πλέω]] = πλέον. Β. ΤΥΠΟΙ· ― ὁ Ὅμ., ὡς καὶ ὁ Ἡσ. ἔχουσι τοὺς τύπους [[πλείων]] ἢ [[πλέων]] κατὰ τὴν ἀνάγκην τοῦ στίχου: παρ’ Ἀττ. ὁ [[συνήθης]] [[τύπος]] φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] [[πλείων]]· ἀλλ’ οἱ Τραγ. χρῶνται τῷ τύπῳ [[πλέων]] [[χάριν]] τοῦ μέτρου, ἴδε Elmsl. εἰς Εὐρ. Μήδ. 88· ἐν τῷ οὐδετέρῳ σύνηθες [[εἶναι]] τὸ πλέον, [[μάλιστα]] [[ὅταν]] πλησιάζῃ εἰς τὴν ἐπιρρηματικὴν σημασίαν· ― ἐκ τῶν Ἀττικῶν συνῃρημένων τύπων τὰ [[πλείω]], πλείους, [[εἶναι]] ἂν μὴ τὰ μόνα ἐν χρήσει ἀλλὰ βεβαίως [[εἶναι]] παλαιότερα καὶ δοκιμώτερα· τὸ οὐδ. πληθ. [[πλείω]] εὕρηται [[συχν]]. ἐν τοῖς Ἀντιγράφ. ἀντὶ τοῦ πλεῖον ἢ πλείους, ὡς συμβαίνει καὶ εἰς τὸ μείζω, τὸ βελτίω, κτλ., L. Dind. εἰς Ξεν. Ἑλλ. 2. 2, 16. ― Ἡ ὀνομ. καὶ αἰτ. πληθ. [[πλέες]], πλέᾰς, Ἰλ. Β. 129, Λ. 395 [[εἶναι]] μόνον Ἐπικ. · τὸ συνῃρ. πλεῖς ἔν τινι Δωρ. ἐπιγραφῇ (Συλλ. Ἐπιγρ. 2671. 39) [[εἶναι]] ἀμφίβ., ἴδε Böckh.· ― Ἐπικ. δοτ. πληθ. πλεόνεσσι Ἰλ. Α. 281, κτλ.· ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ πλεόνεσι ἐν Ἡροδ. 7. 224, ὁ Dind. διορθοῖ πλέοσι, π. Διαλ. Ἡροδ. xiv. ― Οἱ συνῃρ. τύποι [[πλεῦν]], πλεῦνος, πλεῦνες [[εἶναι]] Ἰων. καὶ Δωρ., καὶ παρ’ Ἡροδ. ἐπικρατοῦσι: [[πλεῖν]], ὀνομ. καὶ αἰτ. ἑνικ. οὐδετ. ἀντὶ τοῦ πλέον, [[δεῖν]] ἀντὶ τοῦ [[δέον]], [[εἶναι]] ἰδίως Ἀττ., ἀλλὰ μόνον μετ’ ἀριθμητικῶν, ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 2. β καὶ γ.

}}