partio

Latin > English

partio partire, partivi, partitus V TRANS :: share, divide up, distribute

Latin > English (Lewis & Short)

partĭo: ĭi or īvi, ītum, 4, v. a., and partĭor, partītus (
I inf. dep. partirier, Aus. Epigr. 139, 8), 4, v. dep. pars, to share, part; to divide, distribute (Cic., Cæs., and Quint. use the verb. finit. almost exclusively in the dep. form;
v. infra; but the part. perf. was employed by them also in a pass. sense; syn.: communico, participo).
I Lit.
   (a)    Form partĭo, īre: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum Partisses, Lucil. ap. Non. 475, 23: aeternabilem divitiam partissent, Att. ib. 475, 24: praedam, Plaut. As. 2, 2, 5: bona sua inter aliquos, id. Mil. 3, 1, 113: bona testamento, Afran. ap. Non. 475, 21: (sol) aetheris oras Partit, Lucr. 5, 684: consules designati provincias inter se partiverant, Sall. J. 43, 1; Cic. Leg 3, 3, 7: regnum Vangio ac Sido inter se partivere, Tac. A. 12, 30.—Pass.: pes enim, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, ut necesse sit partem pedis aequalem esse, etc., Cic. Or. 56, 188.—
   (b)    Form partĭor, ītus, īri: genus universum in species certas partietur ac dividet, Cic. Or. 33, 117; id. Rosc. Com. 17, 53: id ipsum in ea, quae decuit membra partitus est, id. Univ. 7: pupillis bona erepta cum eo partitus est, id. Verr. 2, 4, 17, § 37: suum cum Scipione honorem partitur, Caes. B. C. 3, 82: id opus inter se Petreius atque Afranius partiuntur, id. ib. 1, 73 fin.; cf. id. ib. 1, 38, and Cic. Phil. 14, 6, 15: (praedam) socios partitur in omnes, Verg. A. 1, 194: partiri limite campum, id. G. 1, 126: tecum lucellum, Hor. S. 2, 5, 82: lintres, id. Ep. 1, 18, 61: qui numquam partitur amicum, solus habet. Juv. 3, 121.—
   (g)    In a dub. form: dulcemque in ambos caritatem partiens, Phaedr. 3, 8, 13; so, pensa inter virgines partientem, Just. 1, 3, 2.—The forms partiturus, Caes. B. C. 1, 4, 3, and partiendum, Cic. Fin. 1, 7, 22, are to be attributed, on account of the other examples of this word in Cic. and Cæs. (v. supra), to partior.—
   (d)    Part. perf.: partītus, a, um, in pass. signif., shared, parted, divided, distributed: (animi natura) partita per artus, Lucr. 3, 710: divisio in sex partita, Varr. R. R. 1, 37, 4: membra partita ac distributa, Cic. de Or. 3, 30, 119: Caesar partitis copiis cum C. Fabio legato, Caes. B. G. 6, 6; cf.: partito exercitu, id. ib. 6, 33; 7, 24, 5: regionibus partitum imperium, Liv. 27, 7; Ov. A. A. 3, 593: carcere partitos equos, parted, separated by the barriers, id. F. 4, 680.—Hence, partītō, adverb. abl., distributively: dividere, Reg. tit. 24, 25.—
II Transf. *
   A To cause to share or participate in any thing = participare: eandem me in suspitionem sceleris partivit pater, Enn. ap. Non. 475, 25 (Trag. v. 368 Vahl.).—*
   B Inter se, to agree among themselves: vos inter vos partite, Plaut. Am. 4, 4 (5), 1.—Hence, * adv.: partītē, with proper divisions, methodically: dicere, Cic. Or. 28, 99.
partĭo: ōnis, f. pario,
I a bearing, bringing forth young (ante-and post-class.): horresco misera, mentio quoties fit partionis, Plaut. Truc. 1, 2, 92; Afran. ap. Non. 217, 31: mulieris, Gell. 3, 16, 9; 12, 1, 20.— Of hens, a laying of eggs: hae (gallinae) ad partiones sunt aptiores, Varr. R. R. 3, 9, 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) partĭō, ōnis, f. (pario), accouchement : Pl. Truc. 196 || ponte : Varro R. 3, 9, 4.
(2) partĭō,¹² īvī et ĭī, ītum, īre (pars), tr.,
1 diviser en parties : Lucr. 5, 684
2 partager, répartir, distribuer : Pl. Mil. 707 ; Sall. J. 43, 1 ; Tac. Ann. 12, 30 ; pes partitur in tria Cic. Or. 188, le pied rythmique se répartit en trois catégories || partitis copiis cum C. Fabio et M. Crasso Cæs. G. 6, 6, 1, ayant partagé ses troupes avec C. Fabius et M. Crassus, cf. Cæs. G. 6, 33, 1 ; 7, 24, 5 ; Cic. de Or. 3, 119 ; partitis temporibus Cæs. G. 7, 24, 5, les heures de service étant réparties
3 aliquem in suspicionem Enn. Scen. 327, mettre qqn de part dans un soupçon, le soupçonner aussi.

Latin > German (Georges)

(1) partio1, ōnis, f. (pario, ere), das Gebären, Plaut. u. Gell.: dolores partionis, Afran. fr.: m. subj. Genet., mulieris, Gell. – v. Hühnern, das Legen, Varro r. r. 3, 9, 4.
(2) partio2, īvī u. iī, ītum, īre, u. partior, ītus sum, īrī (pars), teilen, I) im allg., teilen = ein Ganzes in zwei od. mehrere Teile zerlegen, trennen (Ggstz. iungere), α) aktive Form: sol imparibus currens anfractibus aetheris oras partit et in partes non aequas dividit orbem, Lucr. – acies facilis partienti, cum opus esset, facilis iungenti, Liv. – β) depon. Form: ne signare quidem aut partiri limite campum fas erat, Verg.: illum acies curvae secat undique falcis partiturque rotis, Val. Flacc. – γ) passive Form: carcere partitos circus habebit equos, Ov.: partito exercitu, Caes.u. Liv.: partitā, classe, Liv.: legatos partitis praefecit provinciis, Vell. 2, 113, 3: partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit, Caes.
II) insbes.: A) behufs der Ab- u. Einteilung in Teile (Unterabteilungen) zerlegen, teilen, abteilen, einteilen, α) aktive Form: nihil de dividendo et partiendo docet, Cic. – β) depon. Form: genus universum in species certas partietur ac dividet, Cic.: id ipsum in ea quae decuit membra partitus est, Cic.: si diceretur centum quinquaginta sex, in vigenos quinos partiri debuimus (mußten wir mit 25 dividieren), ut fierent eorum sex partes, Augustin. serm. 252, 8. – γ) passive Form: pes, qui adhibetur ad numeros, partitur in tria, Cic. or. 188; quae (divisio) in sex partita (est), Varro: eadem sunt membra in utriusque disputatione, sed paulo secus a me atque ab illo partita ac distributa, Cic.
B) behufs der Mitteilung oder Zuteilung oder Verteilung teilen, 1) gebend: a) = mitteilen, zuteilen, erteilen, α) aktive Form: aeternabilem divitiam partissent, Acc. fr.: tu partem laudis caperes, tu gaudia mecum partisses, Lucil. fr.: hanc quidem nanctus praedam pariter cum illis partiam, Plaut.: consules designati provincias (Amtsgeschäfte) inter se partiverant, Sall.: mea bona inter eos (cognatos) partiam, Plaut.: regnum inter se partivere, Tac. – pensa inter virgines partiens, Iustin.: dulcem in ambos caritatem (Liebkosungen) partiens, Phaedr. – exercitus se pro necessitudine partiturum cum Scipione, Caes. – β) depon. Form: quod tum redactum esset aequaliter omnes (verst. inter se) partirentur, Cic.: pupillis bona erepta cum eo partitus est, Cic.: nonne... aerarium cum eo partitus es? Cic.: suum honorem cum Scipione partitur, Caes.: curam dilectus in consules partitur, Tac.: ipsi provincias (Geschäfte) inter se partiuntur, Hirt. b. G.: u. so consules partiti inter se od. bl. partiti (sunt) provincias, Liv.: officia inter se partiuntur, Caes.: inter se partitis copias, nachdem sie die Tr. unter sich verteilt hatten, Liv.: id opus inter se partiuntur, Caes.: cum partirentur inter se (die Rollen unter sich verteilten), qui Capitolium, qui rostra, qui urbis portas occuparent, Cic. – γ) passive Form: quae (animi natura) periit partita per artus, Lucr.: regionibus partitum (est) imperium, Liv.: rivalem partitaque foedera lecti sentiat, mit einem Zweiten geteilten, Ov.: plures partitis temporibus erant in opere, in verteilten Stunden, d.i. abwechselnd, Caes.: partita ducibus multitudinis ministeria esse, die Rollen seien zugeteilt den usw., Liv. – b) jmd. an etw. teilnehmen lassen, eandem me in suspicionem sceleris partivit pater, Enn. fr. scen. 327. – 2) empfangend, leidend etw. teilen = seinen Teil von etw. sich zueignen od. bekommen, te portitorem ad partiendas merces missum putares, Cic.: neque ego hoc partiendae invidiae, sed communicandae laudis causā loquor, Cic.
C) behufs der Ausgleichung schlichten, ausmachen, vos (ista) inter vos partite, Plaut. Amph. 1035. – / Parag. Infin. partirier, Auson. epigr. 139, 8. – Vulg. Fut. partibor, Vulg. psalm. 59, 8.

Latin > Chinese

partio, is, ire. 4. (pars.) :: 分開分給分別