μάρανσις
χλανίσι δὲ δὴ φαναῖσι περιπεπεµµένοι καὶ µαστίχην τρώγοντες, ὄζοντες µύρου. τὸ δ’ ὅλον οὐκ ἐπίσταµαι ἐγὼ ψιθυρίζειν, οὐδὲ κατακεκλασµένος πλάγιον ποιήσας τὸν τράχηλον περιπατεῖν, ὥσπερ ἑτέρους ὁρῶ κιναίδους ἐνθάδε πολλοὺς ἐν ἄστει καὶ πεπιττοκοπηµένους → Dressed up in bright clean fine cloaks and nibbling pine-thistle, smelling of myrrh. But I do not at all know how to whisper, nor how to be enervated, and make my neck go back and forth, just as I see many others, kinaidoi, here in the city, do, and waxed with pitch-plasters.
English (LSJ)
[μᾰ], εως, ἡ,
A causing to die away, μ. πυρός, opp. σβέσις, Arist.Juv.469b22, cf. Resp.474b20; of the sun's action on wind, Id.Mete.361b21. II dying or fading away, ib.372b19 (pl.); μαράνσει τὸν βίον ἐκλείπειν Id.Pr.871b17; διὰ μαράνσεως καὶ λήθης Porph.Abst.1.32.
German (Pape)
[Seite 94] ἡ, das Dünn-, Welkwerden, vom Alter, Arist. probl. 3, 5. 6 u. Sp., wie μαρασμός.
Greek (Liddell-Scott)
μάρανσις: ἡ, τὸ μαραίνεσθαι, μαρασμός, μ. πυρός, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ σβέσις, Ἀριστ. περὶ Ἀναπν. 8, 6, π. Νεότ. 5, 1· ἐπὶ τῆς ἐνεργείας τοῦ ἡλίου ἐπὶ τοῦ ἀνέμου, ὁ αὐτ. ἐν Μετεωρ. 2. 5, 2. II. φθορά, αὐτόθι 3. 3, 2, Προβλ. 3. 5, 6.
Russian (Dvoretsky)
μάρανσις: εως (μᾰ) ἡ
1) затухание, угасание (πυρός Arst.);
2) иссякание, истощение, исчезновение (ὕδατος Arst.).
