στομωτής
From LSJ
στεφανηφορήσας καὶ ἱερατεύσας → having worn the crown and having had the priesthood
English (LSJ)
οῦ, ὁ,= Lat.
A indurator, Gloss.
German (Pape)
[Seite 948] ὁ, der Eisen schärft, stählt, übh. der Verstärker, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
στομωτής: -οῦ, ὁ, (στομόω ΙΙΙ) ὁ σκληρύνων καὶ μετατρέπων τὸν σίδηρον εἰς χάλυβα, Γλωσσ.· στομωτήρ. -ῆρος, Βυζ.
Greek Monolingual
ὁ, Α στομῶ
τεχνίτης που στομώνει σιδερένια εργαλεία, που μετατρέπει τον σίδηρο σε χάλυβα.
