ἀφυΐα
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται → Quercu cadente, nemo ignatu abstinet → Fiel erst die Eiche, holt ein jeder Mann sich Holz
English (LSJ)
ἡ,
A want of natural power or faculty, τῆς κάμψεως Arist.PA 659a29; φωνητηρίων ὀργάνων Str.14.2.28; ψυχῆς Plu.2.104c; ἀ. πρὸς τὸ ἡδέως ζῆν natural unfitness for... ib.1088b; in pl., ἀφυΐαι, opp. εὐφυΐαι, Porph.Abst.3.8, cf. Colot.in Euthd.2. (Written ἀφύεια in Colot. l.c., Epicur.Nat.Herc.1420.)
German (Pape)
[Seite 416] ἡ, Mangel an natürlicher Anlage, πρός τι Strab. XIV p. 662; Plut.; Ungeschicklichkeit, Plut. u. A.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφυΐα: ἡ ἔλλειψις φυσικῆς ἱκανότητος ἤ δεξιότητος, τὴν ἀφυΐαν τῆς κάμψεως Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 2. 16. 7· ὀργάνων Στράβων 662, πρβλ. Πλούτ. 2. 104C· ἀφ. πρός τι, φυσικὴ ἀνεπιτηδειότης, ὁ αὐτ. 2. 1088Β.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
incapacité naturelle.
Étymologie: ἀφυής.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
• Alolema(s): ἀφυεία Epicur.Fr.[32] 11.7; ἀφύεια Colot.in Euthd.2 (p.167)
incapacidad natural, ineptitud c. gen. τῆς κάμψεως de las patas del elefante, Arist.PA 659a29, τῆς παραπτώσεως de las serpientes, Arist.GA 718a27, φωνητηρίων ὀργάνων Str.14.2.28, τῆς ψυχῆς Plu.2.104c, cf. Chrysipp.Stoic.3.31.6, c. prep. y ac. πρὸς τὸ ἡδέως ζῆν Plu.2.1088b, op. εὐφυΐα Colot.l.c., Porph.Abst.3.8, abs., M.Ant.76.17, s. cont., Epicur.l.c.
Greek Monolingual
ἀφυΐα, η (Α) αφυής
1. έλλειψη φυσικής δύναμης ή ικανότητας
2. αδεξιότητα, ανικανότητα για κάτι.
Russian (Dvoretsky)
ἀφῠΐα: ἡ неспособность, непригодность (τινός Arst. и πρός τι Plut.).
