ἐπιτάκτης
From LSJ
ἀλώπηξ, αἰετοῦ ἅ τ' ἀναπιτναμένα ῥόμβον ἴσχει → a fox, which, by spreading itself out, wards off the eagle's swoop
English (LSJ)
ου, ὁ, commander, Gp.17.2.4: used to transl. Lat. Imperiosus, the surname of Manlius Torquatus, Plu. 2.308e.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιτάκτης: -ου, ὁ, ὁ ἐπιτάσσων, Γεωπ. 17. 2, 4· ἐν χρήσει πρὸς μετάφρασιν τοῦ Λατ. Imperiosus, ὅπερ ἦν ἐπώνυμον τοῦ Μανλίου ἢ Μαλλίου Τορκουάτου, Πλούτ. 2. 308Ε.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
l’Impérieux (T. Manlius Torquatus).
Étymologie: cf. ἐπιτακτήρ.
Spanish
Greek Monolingual
ἐπιτάκτης, ό (AM) επιτάσσω
μσν.
αυτός που διατάσσει, ο επιτακτήρ
αρχ.
επιτακτικός, δεσποτικός (ως μετφρ. του λατ. imperiosus).
Russian (Dvoretsky)
ἐπιτάκτης: ου adj. m повелительный, властный, умеющий повелевать (перевод лат. Imperiosus, agnomen Манлия Торквата у Plut.).
