παλινάγρετος

English (LSJ)

ον, (ἀγρέω) A to be taken back or recalled, οὐ π. οὐδ' ἀπατηλόν irrevocable, Il.1.526; π. ἀάτη Hes.Sc.93; νεότατα δ' ἔχειν π. οὐκ ἔστι Theoc. 29.28; π. αἰών, ἀρχή, etc., Nonn.D.3.255, 6.175, al.; recoverable, of an element, Numen. ap. Eus.PE15.17. 2 retracting his words, of the philosopher Arcesilaus, Id.ib.14.5.

German (Pape)

[Seite 450] zurückgenommen, zurückzunehmen, ἔπος οὐ παλινάγρετον, ein unwiderrufliches Wort, Il. 1, 526; ἄτη, Hes. Sc. 93; sp. D., wie Nonn. ἀτρέπτου παλινάγρετα νήματα Μοίρης, D. 12, 144, öfter. – Uebh. veränderlich, von einem Menschen, Euseb. praep. ev.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qu’on peut changer, révocable.
Étymologie: πάλιν, ἀγρέω.

Greek (Liddell-Scott)

πᾰλινάγρετος: -ον, (ἀγρέω) ὁ ὀπίσω λαμβανόμενος, ἀνακαλούμενος, ἔπος οὐ παλινάγρετον, ἀμετάκλητος λόγος, Ἰλ. Α. 526· π. ἄτη Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 93· συχν. παρὰ Νόννῳ. ΙΙ. ὁ ἐκ νέου ἀφαιρεθεὶς ἢ καταστραφείς, Νουμήν. παρ’ Εὐσεβίῳ ἐν Εὐαγγ. Προπ. 819Β, πρβλ. 730Α.

English (Autenrieth)

(ἀγρέω=αἱρέω): to be taken back, revocable, Il. 1.526†.

Greek Monolingual

παλινάγρετος, -ον (Α)
1. αυτός που ανακαλείται («(ἔπος) παλινάγρετον οὐδ' ἀπατηλόν», Ομ. Ιλ.)
2. αυτός τον οποίο μπορεί να ανακτήσει κάποιος
3. (για τον φιλόσοφο Αρκεσίλαο) αυτός που ανακαλεί τους λόγους του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πάλιν + -άγρετος (< ἀγρῶ «κυριεύω», πρβλ. αυτ-άγρετος].

Greek Monotonic

πᾰλῐνάγρετος: -ον (ἀγρέω), αυτός που στέλνεται πίσω ή ανακαλείται, ἔπος οὐ παλινάγρετον, αμετάκλητος λόγος, σε Ομήρ. Ιλ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παλινάγρετος -ον [πάλιν, ἀγρέω] herroepbaar.

Russian (Dvoretsky)

πᾰλινάγρετος: могущий быть снова пойманным: ἔπος οὐ παλινάγρετον Hom. безвозвратное, т. е. нерушимое слово.

Middle Liddell

πᾰλῐν-άγρετος, ον, ἀγρέω
to be taken back or recalled, ἔπος οὐ παλινάγρετον an irrevocable word, Il.