Θυμῷ χαρίζου μηδέν, ἄνπερ νοῦν ἔχῃς → Si mens est tibi, ne cedas iracundiae → Dem Zorn sei nicht zu Willen, bist du bei Verstand
épq. θανέειν;inf. ao.2 de θνῄσκω.
θᾰνεῖν: απαρ. αόρ. βʹ του θνῄσκω.
aor.2 zu θνῄσκω.
