σπερμαίνω
τὸ γὰρ πράττειν τοῦ λέγειν καὶ χειροτονεῖν ὕστερον ὂν τῇ τάξει, πρότερον τῇ δυνάμει καὶ κρεῖττόν ἐστιν (Demosthenes 3.15) → for action, even though posterior in the order of events to speaking and voting, is prior in importance and superior
English (LSJ)
A sow with seed, fertilize, of the Nile, Plu.2.366a; of the male, Horap.2.115: c. acc. cogn., σ. σπέρμα Aq., Thd.Ge.1.29. 2 metaph., procreate, σ. γενεήν Hes.Op.736, cf. Call.Fr.207: abs., Arist.Pr.876b39:—Med., Nonn.D.3.295.
German (Pape)
[Seite 920] wie σπείρω, säen; γενεήν, Hes. O. 736, eine Nachkommenschaft erzeugen; – befruchten, vom Nil, Plut. Is. et Os. 38.
French (Bailly abrégé)
1 procréer;
2 féconder en parl. du Nil.
Étymologie: σπέρμα.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σπερμαίνω [σπέρμα] verwekken.
Russian (Dvoretsky)
σπερμαίνω:
1 производить на свет (γενεήν Hes.);
2 оплодотворять (ὁ Νεῖλος σπερμαίνων Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
σπερμαίνω: (σπέρμα) σπείρω, γονιμοποιῶ, ἐπὶ τοῦ Νείλου, Πλούτ. 2. 366Α. ἐπὶ τοῦ ἄρρενος, Ὡραπόλλ. 2. 115· μετὰ συστοίχ. αἰτ., σπ. σπέρμα Ἀκύλας ἐν Παλαιᾷ Διαθ. 2) μεταφορ., γεννῶ, παράγω, σπ. γενεὴν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 734, πρβλ. Καλλ. Ἀποσπ. 207, Χριστοδ. Ἔκφρ. 210· ἀπολ., Ἀριστ. Προβλ. 4. 4, 2. ― Μέσσ., Νόνν. Δ. 3. 295.
Greek Monolingual
Α σπέρμα
1. γονιμοποιώ
2. γεννώ, παράγω.
Greek Monotonic
σπερμαίνω: μέλ. -ᾰνῶ, σπέρνω, γονιμοποιώ· γεννώ, παιδοποιώ, τεκνοποιώ, σε Ησίοδ.
