ἐπιμύζω
Ὦ ξεῖν’, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι. → Go tell the Spartans, stranger passing by, that here, obedient to their laws, we lie.
English (LSJ)
murmur or mutter at another's words, αἱ δ' ἐπέμυξαν Il. 4.20 (also expld. as = ἐμυκτήρισαν, Trypho Trop.p.205S.):—Med., ἐπεμύξατο Hsch.
German (Pape)
[Seite 964] (s. μύζω), dazu stöhnen, murren, Ausdruck des Unwillens, αἱ δ' ἐπέμυξαν Il. 4, 20. 8, 457, von einem unartikulirten, mit geschlossenen Lippen hervorgebrachten Laut, VLL. ἐπιμυκτηρίζω. – Das med. ἐπεμύξατο erkl. Hesych. ἐπεστέναξεν.
French (Bailly abrégé)
ao. ἐπέμυξα;
murmurer contre.
Étymologie: ἐπί, μύζω.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιμύζω: (в ответ на что-л.) роптать, недовольно бормотать: ὣς ἔφαθ᾽, αἱ δ᾽ ἐπέμυξαν Hom. так сказал (Зевс), (Афина же и Гера) возроптали.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιμύζω: κάμνω διὰ τῶν μυκτήρων τὸν ἦχον μῦ μῦ, «μουρμουρίζω» εἰς τὸ τέλος ὁμιλίας τινός, ὡς ἔφαθ’· αἱ δ’ ἐπέμυξαν Ἀθηναίη τε καὶ Ἥρη, «δυσανασχετοῦσαι ἐπεμυκτήρισαν» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Δ. 20, Θ. 457. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «ἐπιμύζει· ἐπιστενάζει, ἐπιγογγύζει». ― Μέσ. ἐπεμύξατο· «ἐπεστέναξεν, ἐπεγόγγυσεν» Ἡσύχ.
English (Autenrieth)
(μύζω, ‘say μῦ’), aor. ἐπέμῦξαν: mutter, murmur at. (Il.)
Greek Monolingual
ἐπιμύζω (Α)
μουρμουρίζω, στενάζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + μύζω «μουρμουρίζω»].
Greek Monotonic
ἐπιμύζω: μέλ. -ξω, μουρμουρίζω, γκρινιάζω στα λόγια κάποιου, σε Ομήρ. Ιλ.
Middle Liddell
fut. ξω
to murmur at one's words, Il.
