κρουσιφλεγής

Greek Monolingual

-ές και κρουσίφλογος, -η, -ο
αυτός που αναφλέγεται κατά την κρούση («κρουσιφλεγής οβίδα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κρουσιφλεγής < θ. κρουσ- του κρούω (πρβλ. κρούσις) + -φλεγής (< φλέγω), πρβλ. κοσμοφλεγής, πυριφλεγής, ενώ ο τ. κρουσίφλογος < θ. κρουσ- του κρούω (πρβλ. κρούσις) + -φλογός (< φλόγα), πρβλ. ολόφλογος, πυρίφλογος. Οι λ. είναι σύνθ. του τύπου τερψίμβροτος. Ο τ. κρουσίφλογος μαρτυρείται από το 1853 στον Γρηγ. Χαντσερή].