βοτάνη
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
English (LSJ)
[ᾰ], ἡ, (βόσκω)
A pasture, Il.13.493, Pl.Prt.321b, etc.; ἐκ βοτάνης ἀνιόντα Theoc.25.87; ἐν β. Id.28.12; ἔγρονται ἐς βοτάναν E.Fr.773.29; β. ἁ λέοντος the lion's pasture, i.e. Nemea, Pi.N.6.42: metaph., ὥσπερ ἐν κακῇ β. τρεφόμενοι Pl.R.401c. 2 fodder, Od. 10.411. 3 herb, Thphr.HP4.4.13, Dsc.1 Praef.1 (pl.), etc. 4 in pl., plants, as material for making clothes, opp. δοραί, Diog. Oen. 10. 5 weeds, Thphr.HP2.7.5, POxy.729.22 (ii A. D.): in pl., Gp. 2.46.2. 6 ἱερὰ β., = περιστερεών, Dsc.4.60.
German (Pape)
[Seite 454] ἡ, Futter-, Weidekraut, bei Sp. = Pflanze: Hom. zweimal, Odyss. 10, 411 βοῦς ἀγελαίας, ἐλθούσας ἐς κόπρον, ἐπὴν βοτάνης κορέσωνται; Iliad. 13, 493 ὡς εἴ τε μετὰ κτίλον ἕσπετο μῆλα πιόμεν' ἐκ βοτάνης, entweder = vom Weideplatze fort, räumlich, oder zeitlich, = nach dem Weiden, nachdem sie gefressen; Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἐκ βοτάνης ἐστὶ μετὰ τὴν βόσκησιν, ὡς λέγομεν »ἐξ ἀρίστου παρέσομαι« ἀντὶ τοῦ μετὰ τὸ ἄριστον. Vgl. Odyss. 10, 159 ὁ μὲν ποταμόνδε κατήιεν ἐκ νομοῦ ὕλης πιόμενος; Iliad. 16, 365 ὡς δ' ὅτ' ἀπ' Οὐλύμπου νέφος ἔρχεται οὐρανὸν εἴσω αἰθέρος ἐκ δίης, ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ, d. h. nachdem unmittelbar vorher noch klare Luft, heiteres Wetter gewesen war. – Pind. N. 6, 43 βοτάνα τέ νιν πόθ' ἁ λέοντος νικάσαντ' ἔρεφ' ἀσκίοις Φλιοῦντος ὑπ' ὠγυγίοις ὄρεσιν, Selinon; Eur. Cycl. 45: frgm. Phaeth. 2, 29; Theocrit. 28, 12; Att. Prosa, z. B. Plat. Prot. 321 b.
