χωρίτης
Πέτρος Ἰουδαίοις τάδε πρῶτα τεθέσπικε πιστοῖς → Peter has laid down the following first writing for the Jewish faithful
English (LSJ)
[ῑ], ου, ὁ,
A countryman, rustic, boor, S.Fr.21, X.HG3.2.31, AP7.657 (Leon.), Muson. Fr.11p.60H.:—fem. χωρ-ῖτις, -ιδος, a country girl, Luc.DDeor.20.13. 2 one dwelling in a place or country, inhabitant, A.Eu.1035 (lyr.); χ. δράκων Id.Fr.123, cf. S.Fr.226. 3 inhabitant of a country town (χῶρος 11.4), οἱ χ. οἱ Ζελειτῶν, opp. οἱ κωμῆται οἱ Συκηνῶν, LW1534 (Smyrna).
German (Pape)
[Seite 1388] ὁ, fem. χωρῖτις, 1) Landbewohner, Einwohner, Aesch. Eum. 988; Landmann, Bauer, Xen. Hell. 3, 2,22; Sp., wie Plut. Sull. 7; Bäuerinn, Luc. D. D. 20, 13. – 2) als adj., ländlich, bäuerlich, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
χωρίτης: [ῐ], -ου, ὁ, ἀγρότης, χωρικός, «χωριάτης», Σοφοκλ. Ἀποσπ. 22, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, ἐν τέλει, Ἀνθ. Π. 7. 657· - θηλ. -ῖτις, -ιδος, κόρη χωρική, «χωριατοποῦλα», Λουκ. Θεῶν Διάλ. 20. 13. 2) ὁ κατοικῶν ἔν τινι τόπῳ ἢ χώρα, κάτοικος, Αἰσχύλ. Εὐμ. 1035· χ. δράκων ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 121, πρβλ. Σοφ. Ἀποσπ. 219.
