μεγαλωστὶ

Greek (Liddell-Scott)

μεγᾰλωστὶ: [ῐ], Ἐπίρρ. τοῦ μέγας, εἰς μεγάλην ἔκτασιν, «φαρδὺς πλατύς», κεῖτο μέγας μεγαλωστί, «μέγας ἐπὶ μέγαν τόπον» (Σχόλ.), Ἰλ. Π. 776, πρβλ. Σ. 26· κεῖσο μέγας μ. Ὀδ. Ω. 40. ΙΙ. = μεγάλως, Ἡρόδ. 2. 161., 5. 67. 2) ὡσαύτως = μεγαλοπρεπῶς, ὁ αὐτ. ἐν 6. 70, Πολύβ. 28. 11, 5, Λουκ. Ζεῦξ. 8. - Ἐν χρήσει παρὰ τοῖς Ἐπικ. ποιηταῖς, παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζογράφοις καὶ ἐν τῷ μεταγενεστ. πεζῷ λόγῳ.