διίστημι

German (Pape)

[Seite 625] (s. ἵστημι), auseinanderstellen, gesondert aufstellen; τοὺς λόχους Thuc. 4, 74; trennen, unterscheiden, κατ' εἴδη, ἐν τάξει, Plat. Phil. 23 d Rep. X, 617 d; εἰς μέρη, Dem. 18, 61, u. Sp; neben διακόπτω, Plut. Pomp. 19; τὶ ἀπό τινος, dem χωρίζειν entsprechend, Symp. 4, 1, 3, vgl. D. Hal. 9, 17; ἡμᾶς ἀλλήλων, Anton. 84; τίτινος, davon unterscheiden, Ath. VII, 803 d. Auch im med. praes. u. aor., γένη Plat. Tim. 63 c; τόν τε δικαιότατον καὶ τὸν ἀδικώτατον Rep. II, 360 e. – Dah. τὸν δῆμον, veruneinigen, Ar. Vesp. 41; vgl. τὴν Ἑλλάδα Her. 9, 2; Xen. Hell. 2, 2, 35; Thuc. 6, 77, τινά τινος; Luc. D. Mort. 14, 2. – Häufiger im med. u. perf. nebst aor. II. act., sich auseinanderstellen, trennen, Ggstz von συνάγεσθαι, Plat. Tim. Locr. 101 a; θάλασσα διίστατο Il. 13, 29; vgl. 17, 391. 24, 718; διαστὰν γᾶς βάθρον, auseinander klaffend, Soph. O. C. 1653; τὰ διεστεῶτα ὑπὸ σεισμοῦ Her. 7, 129; – bes. feindlich, διαστήτην ἐρίσαντε Il. 1, 6; τίη δὴ νῶι διέσταμεν Iliad. 21, 436; – διέστησαν χωρίς Her. 8, 16, sie trennten sich; nach dem Kampfe auseinander gehen, 1, 76; vgl. Isocr. 5, 38; πλούτου ἀρετὴ διέστηκεν Plat. Rep. VIII, 550 e; κατὰ πόλεις διέσταμεν, sind getrennt, Thuc. 4, 61; διέστησαν κατὰ διακοσίους, sie stellten sich abgesondert in Haufen von zweihundert Mann auf, 4, 32; vgl. Xen. An. 1, 5, 2; πολὺ διεστώσας τάς τε – καὶ τὰς – γνώμας εὑρήσομεν Isocr. 1, 1; ἡ Πελοπόννησος διειστήκει Dem. 18, 18, hatte sich in Parteien getrennt, wie εἰς δύο 10, 4; ἐς συμμαχίαν ἑκατέρων Thnc. 1, 15; πόλεως διεστώσης Plut. Num. 17; πρὸς ἄλληλα Arist. Pol. 1, 8, u. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

διίστημι: μέλλ. διαστήσω, στήνω χωριστά, τοποθετῶ χωρίς, διαχωρίζω, τοὺς λόχους Θουκ. 4. 71· κατ’ εἴδη Πλάτ. Φιλ. 23D· διέστησεν [αὐτοὺς] εἰς πολλὰ μέρη Δημ. 245. 23· δ. τί τινος ἢ τι ἀπό τινος Πλούτ. Ἀντων. 84, κτλ. 2) χωρίζω τινὰ ἀπό τινος, κάμνω τινὰ νὰ διαφωνῇ πρός τινα, τινά τινος Ἀριστοφ. Σφηξ. 41, Θουκ. 6. 77· δ. τὴν Ἑλλάδα, ἐνσπείρω διχόνοιαν, διαιρῶ εἰς φατρίας, Ἡρόδ. 9. 2. 3) διαστήσας ἡμέρας δύο, ἀφήσας διάστημα ἢ διάλειμμα δύο ἡμερῶν, Ἐπιγράμμ. Ἑλλην. 996. 7. ΙΙ. συχνότερον ἐν τῷ μέσ. μετ’ ἀορ. β΄ διέστην, πρκμ. διέστηκα καὶ ὑπερσυντ. διειστήκη καὶ διειστήκειν· ― ἵσταμαι χωριστά, διαιροῦμαι, διαχωρίζομαι, Ἰλ., τὸ πλεῖστον κατ’ ἀόρ. β΄, ὡς Ω. 718· κατὰ παρατατ. θάλασσα διίστατο, ἠνοίγετο, Ν. 29· διαστὰν γῆς βάθρον, ἀνοιχθὲν μεγάλως, Σοφ. Ο. Κ. 1662· τὰ διεστεῶτα, τὰ χάσματα, Ἡρόδ. 7. 129. 2) ἐπὶ προσώπων, ἵσταμαι χωριστά, ἐρίζω, φιλονικῶ, διαστήτην ἐρίσαντε Ἰλ. Α. 6· εἴ τινές που διασταῖεν Θουκ. 1. 18. διέστη ἐς ξυμμαχίαν ἑκατέρων, ἔλαβον τὸ μέρος τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης μερίδος, αὐτόθι 15· κατὰ πόλεις διέσταμεν 4. 61· διεστηκότες εἰς δύο Δημ. 132. 12, πρβλ. 231. 5· ἐρίζειν καὶ διεστάναι ὁ αὐτ. 26. 20·― ἁπλῶς, διαφέρω, εἶμαι διάφορος, Ξεν. Ἀπομν. 2. 3, 19· πρὸς ἄλληλα Ἀριστ. Πολ. 1. 5, 8· ― οὖρα διεστηκότα, θολά, Ἱππ. Ἀφ. 1259. 3) ὡσαύτως χωρίζομαι μετὰ μάχην, Ἡρόδ. 1. 76., 8. 16, 18, Ἰσοκρ. 89Ε. 4) ἵσταμαι κατ’ ἀποστάσεις ἢ διαστήματα, Ἡρόδ. 2. 66· ἐπὶ δένδρων ἐν δενδροστοιχίᾳ ἢ ἐν γραμμῇ, 3. 72· ἐπὶ ταχυδρομικῶν σταθμῶν, 8. 98· ἐπὶ στρατιωτῶν, δ. κατὰ διακόσιους Θουκ. 4. 32. ΙΙ. τὸ μέσ. εἶναι ἐνίοτε ἐν χρήσει μεταβατ., διαχωρίζω, ἀποχωρίζω, γεώδη γένη διιστάμενοι Πλάτ. Τιμ. 63C· ἀλλὰ τοῦτο πρὸ πάντων κατ’ ἀόρ. α΄, ὡς Πλάτ. Πολ. 360Ε, κτλ., Θεόκρ. 16. 97.