colloquium

Latin > English (Lewis & Short)

collŏquĭum: (conl-), ii, n. id.,
I a conversation, conference, discourse (class. in prose and poetry; not in Hor.): colloquium cum conveniunt in unum locum loquendi causā, Varr. L. L. 6, § 57 Müll.; Titin. ap. Non. p. 256, 16: eo ad colloquium venerunt, Caes. B. G. 1, 43: in colloquium venire, id. ib. 1, 35: in Antonii congressum colloquiumque veniendum est, Cic. Phil. 12, 11, 26: pervenire ad conloquium alicujus, id. ib. 9, 1, 2: denos ut ad colloquium adducerent, Caes. B. G. 1, 43: de aliquā re in colloquium venire, Nep. Dat. 11, 1: convenire in colloquium, id. Hann. 6, 2: in colloquio esse, id. Dat. 11, 3: facere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5: occulta habere cum aliquo, Liv. 27, 1, 14; so, secreta serere cum aliquo, id. 34, 61, 7; cf.: nocturnis impellere aliquem, Tac. A. 1, 16; and: secretis componere, etc., id. ib. 3, 40: crebra inter se, Caes. B. C. 3, 19: petere, Ov. M. 13, 552; Suet. Aug. 27: clausis foribus videre, Lucr. 4, 598: dare, Prop. 4 (5), 10, 32: colloquio alterius non egere, Cic. Off. 3, 1, 1; cf.: colloquio carere, id. Att. 12, 15: adesse colloquiis, Val. Fl. 3, 293: rerum leviorum, Cic. Ac. 2, 2, 6: fruiturque deorum Colloquio, Verg. A. 7, 91: praeceptoris, Petr. 9 fin.: colloquia amicorum absentium, i. e. epistolary correspondence, communication by letter, Cic. Phil. 2, 4, 7.—
II Transf. to animals: alitum colloquia, Plin. 10, 49, 70, § 137; repeated by Gell. 10, 12, 7.