ἀμπλακεῖν
Εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → A way of life disposed to silence is contemptible → Taciturna facile ingenia contemni solent → Gemein ist ein Charakter, über den man schweigt
English (LSJ)
inf. of aor. ἤμπλακον (
A ἤμβλακον Archil.73, Ibyc.24), part. ἀμπλ- and ἀπλ-ακών (v. infr.): pf. Pass. ἠμπλάκημαι A.Supp. 916:—pres. only later ἀμπλακίσκω, Dor. ἀμβλακίσκω Theag. ap. Stob.3.1.117: Dor. impf. ἀμβλάκισκον Phint. ap. eund.4.23.61 (ἀμβλακεύω is v.l. for βλακεύω in Hp.Art.17; cf. βλάξ): I c. gen., miss, fail or come short of, ἀνορέας οὐκ ἀμπλακών Pi.O.8.67, cf. S.Ant. 554,1234. 2 lose, be bereft of, εἰ τοῦδ' ἤμπλακον (sc. παιδός) ib. 910; νόστου Simon.119; ἀρίστης ἀπλακὼν ἀλόχου E.Alc.242; λέκτρων ἀπλακών Id.IA124. II abs., do amiss, sin, err, παρ θεοῖς Ibyc. 24, cf. Archil.73, E.Hipp.892, Andr.948, etc.: c. neut. pron., ὡς τάδ' ἤμπλακον when I committed these sins, A.Ag.1212:—Pass., τί δ' ἠμπλάκηται τῶνδέ μοι; Id.Supp.916.—Not in Hom. ἀμπλᾰκ-ημα, τό, error, fault, A.Pr.112,388, S.Ant.51, etc.—Poet. and late Prose, Plu. 2.226e, Thd.Da.6.4:—metri gr., ἀπλάκημα A.Eu.934.
