Τίμων
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (Strong)
from τιμή; valuable; Timon, a Christian: Timon.
English (Thayer)
(on the accent cf. Winer's Grammar, § 6,1, l.), Τιμωνος, ὁ, Timon, one of the seven deacons of the church at Jerusalem: Acts 6:5.
Russian (Dvoretsky)
Τίμων: ωνος (ῑ) ὁ Тимон
1 ὁ Μισάνθρωπος, сын Эхекратида, афинянин времен Пелопоннесской войны, известный своей мрачной разочарованностью в нравственных качествах людей Arph., Luc.;
2 сын Тимарха, родом из Флиунта, философ скептической школы, I пол. III в. до н. э. Plut.
Chinese
原文音譯：T⋯mwn 提蒙
詞類次數：專有名詞（1）
原文字根：價值
字義溯源：提門；當初耶路撒冷教會七位執事之一，字義：有價值的，源自（τιμή）=價值，珍貴），而 （τιμή）出自（τίνω）*=付款，償還）
出現次數：總共（1）；徒（1）
譯字彙編：
1） 提門（1） 徒6:5
French (New Testament)
ωνος (ὁ) Timon :
1 misanthrope célèbre contemporain de la guerre du Péloponnèse
2 philosophe sceptique, auteur de poèmes satiriques
3 un des sept diacres de l'église de Jérusalem
4 autres
τιμή
