ἄνα

English (LSJ)

(B), ἡ, A = ἄνυσις, Alcm.23.83, Call.Jov.90; cf. ἄνη.ἄναἄνα (A), [ᾰνᾰ], voc. of ἄναξ, A king, only in the phrases ὦ ἄνα, contr. ὦνα, and Ζεῦ ἄνα, and always as address to gods: fem., = ὦ ἄνασσα, Pi.P.12.3: ult. elided only in h.Ap.526 codd.—Ep., Lyr., and occasionally Trag., as S.OC1485 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 179] 1) für den imperat. ἀνάστηθι, gew. ἀλλ' ἄνα, steh auf! Il. 6, 331. 9, 247 Od. 18, 13; Aesch. Ch. 957; ἀλλ' ἄνα κεφαλήν, = ἄνεχε, in die Höhe das Haupt! Eur. Tr. 99. Die letzte Sylbe durfte nie elidirt werden. – 2) vocat. von ἄναξ, gew. ὦ ἄνα, auch zsgz. ὦνα uno Ζεῦ ἄνα, nur im Anruf an Götter, Hom.; selten bei Tragg., Bion. 1, 59. Für ὦ ἄνασσα steht es H. h. Cer. 58, nach Mitscherl. em. für ὦκα, wie Pind. P. 12, 3, wo es aber auf Agrigent (als Stadt masc.) bezogen wird, obgleich der Schol. ὦ δέσποινα erklärt.

Greek (Liddell-Scott)

ἄνα: [ᾰνᾰ], κλητ. τοῦ ἄναξ = βασιλεῦ, μόνον ἐν ταῖς φράσεσιν ὦ ἄνα, ὦ βασιλεῦ, συνῃρ. ὦνα, καὶ Ζεῦ ἄνα, καὶ ἀείποτε ὡς προσφώνησις γινομένη πρὸς τοὺς θεούς. Λέγεται ὅτι ἡ Σαπφὼ μετεχειρίσθη τὴν φράσιν ἀντὶ τοῦ ὦ ἄνασσα. - Σπάνιον παρὰ Τραγ., Ἑρμάνν. Εὐρ. Βάκχ. 546· ἡ λήγουσα οὐδέποτε ἐκθλίβεται, Ἑρμάνν. Ὕμ. εἰς Ἀπόλλ. 526.

French (Bailly abrégé)

1voc. de ἄναξ.
2poét.
en haut ; au sens de l’impér. ἀνάσθητι : ἀλλ’ ἄνα IL, OD allons ! relève-toi !.

English (Autenrieth)

(1): see ἀνά, I.
(2): see ἄναξ.

English (Slater)

ἄνα
   a voc. ἄναξ, q.v. [
   b coni. Kayser: ἀλλὰ codd. (O. 13.114) ]

Spanish (DGE)

(ἄνᾰ) v. ἄναξ, ἄνη.
v. ἀνά A I.

Greek Monotonic

ἄνα: [ᾰνᾰ], κλητ. αντί ἄναξ, βασιλιά, Ζεῦ ἄνα, σε Όμηρ.

Russian (Dvoretsky)

ἄνᾰ:
I (ᾰν)
1) (= ἀμάστγηι) встань, поднимись Hom., Soph.;
2) (= ἀνάστητε) встаньте Aesch.
II (ᾰν) voc. к ἄναξ Trag. или ἄνασσα HH.