άνευθε

Greek Monolingual

ἄνευθε (AM) άνευ
μσν.
(πρόθ. που συνήθως επιτάσσεται και σύνδ.) εκτός
αρχ.
1. (πρόθ. που προτάσσεται) άνευ, χωρίς
2. (ως επίρρ.) μακριά, απόμακρα.