διηγητικός

English (LSJ)

διηγητική, διηγητικόν,
A = διηγηματικός 1, Arist.Po.1459b33.
II = δ. ΙΙ, Id.EN1117b34.

Spanish (DGE)

-ή, -όν
1 de abstr. narrativo, expositivo μίμησις Arist.Po.1459^b33 (cód.).
2 de pers. aficionado a contar historias φιλόμυθοι καὶ διηγητικοί Arist.EN 1117^b34, cf. Plu.2.513d.

German (Pape)

ή, όν, gern erzählend, neben φιλόμυθος Arist. Eth. 3.10.

Russian (Dvoretsky)

διηγητικός: Arst. = διηγηματικός 2.

Greek (Liddell-Scott)

διηγητικός: -ή, -όν, ὁ ἀρεσκόμενος νὰ διηγῆται, νὰ λέγῃ διηγήματα, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 3. 10, 2.

Greek Monolingual

διηγητικός, -ή, -όν (Α)
διηγηματικός.