δύσπλανος

English (LSJ)

δύσπλανον, wandering in misery, A.Pr.608 (lyr.); δ. ἀλατείαις ib.900 (lyr.).

Spanish (DGE)

(δύσπλᾰνος) -ον
de enloquecido errar παρθένος ref. Ío, A.Pr.608, cf. 900.

German (Pape)

[Seite 687] unglücklich umherirrend, Aesch. Prom. 611. 902.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui erre misérablement.
Étymologie: δυσ-, πλάνη.

Russian (Dvoretsky)

δύσπλᾰνος: преследуемый несчастьями в своих скитаниях, гонимый бедствиями (δ. παρθένος = Ἰώ Aesch.).

Greek (Liddell-Scott)

δύσπλᾰνος: -ον, ἀθλίως πλανώμενος, Αἰσχύλ. Πρ. 608, 900.

Greek Monolingual

δύσπλανος, -ον (Α)
αυτός που περιπλανιέται μέσα στη δυστυχία.

Greek Monotonic

δύσπλᾰνος: -ον (πλάνη), αυτός που περιπλανιέται μέσα στη δυστυχία, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

δύσ-πλᾰνος, ον πλάνη
wandering in misery, Aesch.